Είμαι η κόρη του καπετάν Αντώνη του χιτοφάγου.

Είμαι η κόρη του καπετάν Αντώνη του χιτοφάγου, του καπετάνιου της πόλης. Που ήπιε ρετσινόλαδο από τον Μανιαδάκη, που πολέμησε στη μάχη της Κρήτης, που πρωτοστάτησε στην απόδραση της Σωτηρίας, που πολέμησε στα δύο μπλόκα της Καλλιθέας, που μεγαλούργησε στη Μάχη του Μακρυγιάννη και σ’ αυτήν του Πρώτου Συντάγματος, Που τσάκισε η υγεία του στην παρανομία, στις φυλακές και τις εξορίες και μαύρισε η ψυχή του γιατί πάνω κι από την αγάπη του για τη ζωή έβαλε το καθήκον του να σκοτώσει. Βαριά το έφερνε αυτό πάντα.

Είμαι η εγγονή τεσσάρων μικρασσιατών παπούδων και γιαγιάδων που ήρθαν διωγμένοι από μια ζωή χαρισάμενη και ξανάρχισαν από την αρχή στην παράγκα.

Είμαι το παιδί αυτωνών που ξανάφτιαξαν τις ζωές τους από τα συντρίμμια 4 φορές μέσα σε 3 γενιές.

Είμαι η αρραβωνιαστικιά του Πέτρουλα, είμαι η αδελφή του Διομήδη Κομνηνού. Είμαι η μάνα του Αλέξη Γρηγορόπουλου.

Είμαι η αριστερά. Κι όσα εισαγωγικά και να μου βάζετε γύρω από το «αριστερή», αριστερή θα μείνω.

Γι’ αυτό ξύνω τόσα χρόνια με τα νύχια μου το βράχο.

Ξύσε ξύσε ο βράχος όμως άρχισε να μαλακώνει. Κι αυτό είδατε καθήκια και φοβηθήκατε. Ότι ο βράχος μαλακώνει. Γελάγατε τόσα χρόνια μαζί μας: ανεδαφικοί, συντρόφια, προδωμένοι, αγανακτισμένοι ήμασταν για σας.

Μας σιχαινόσαστε: Αγέλη. Κορόϊδα ιδεολόγοι.

Γεια σαν ρε μάγκες. Εσείς είστε πιο αναλώσιμοι από μας. Εσείς είστε οι αναλώσιμοι. Εμείς ξέρουμε ότι πίσω από σας είναι οι κυβερνητικοί και πίσω από τους κυβερνητικούς οι λάτσηδες και οι βαρδινογιανναίοι. Ξέρουμε που βαδίζουμε. Ξέρουμε όμως και ότι για να φτάσουμε στο στόχο πρέπει να περάσουμε απ’ όλα τα αναχώματα. Κι εσείς βρίσκεστε στο πρώτο. Σ’ αυτό της δύναμης της πληροφόρησης. Πληρωμένοι κονδυλοφόροι, νομίζετε ότι όταν έρθει η ώρα τ’ αφεντικά σας θα σας στείλουν στις Σεϊχέλες; Βορρά θα σας δώσουν. Τα κομμάτια σας θα πετάνε πίσω τους για να κερδίζουνε χρόνο. Αυταπατάσθε επειδή σας καλούνε σε κανένα τραπέζι με πολλά μαχαιροπίρουνα και σατώ λαφίτ ότι θα σας πάρουν μαζί στο ελικόπτερο. Θα χαιρετάτε από κάτω κι εσείς όπως κι εμείς. Εσείς με τον τρόμο ζωγραφισμένο στα μάτια σας κι εμείς με δάκρυα χαράς. Και ουαί τοις ηττημένοις.

Αλλά έχετε αρχίζει να τα μυριζόσαστε όλα αυτά. Γι’ αυτό βγαίνετε τώρα από τις τρύπες σας να δείξετε τον καλύτερο εαυτό σας στ’ αφεντικά σας.

Μπουρδολογείτε στις τηλεοράσεις. Προσπαθείτε να κάνετε τα αδύνατα να φανούν δυνατά. Με σεντόνια σκεπάζετε το λιμό στην Αργεντινή. Μου φοράτε την ενοχή καπέλο ότι ανήκω στους μικροκλέφτες, πως φταίω εγώ, εσείς τα αρχιλαμόγια. Με προσβάλετε! Προκαλείτε! Για να δείξετε πόσο άξιος είναι ο μισθός σας. Για να χάσω την ψυχραιμία μου.

Δεν την χάνω ρε την ψυχραιμία μου. Την έχω στρατευμένη στο κίνημα. Αλλά μην τολμήσει κανείς ν’ αγγίξει τη μνήμη του πατέρα μου του καπετάν Αντώνη του χιτοφάγου. Θα γλύψω και την κάμα.