@podilatris : Ένα παιδί μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο ενώ ήταν στο σχολείο,
επειδή λυποθήμησε από την πείνα.
Από την ΠΕΙΝΑ ρε... εχω παθει σοκ!!!!
Ο Ντεσπεράτος, τον φώναζε ο Αποστόλης. Μάταια κάθε φορά τον διόρθωνε ότι δεν είναι ντεσπεράτος και δεν κλείνεται. Είναι ξένο! Ντεσπεράντο, ο άπελπις του έλεγε! Στα παλιά μου τα παπούτσια μάστορα του απαντούσε. Ολους τους έλεγε μαστόρους. Είκοσι πέντε χρόνια στο μηχανουργείο με λίγα γράμματα αλλά μυαλό! Φςςς! Πως δεν πήγες σχολείο; Πήγα αλλά σταμάτησα! Δεν τα έπαιρνα.
Αυτό το δεν τα έπαιρνα τον θύμωνε τρελά. Χρόνια σπουδές στα παιδαγωγικά κι εδώ και στο εξωτερικό. Γαλλία, Φινλανδία και πάλι Γαλλία και μετά πίσω και μετά σκατά. Στα φροντιστήρια! Κάθε μέρα και χειρότερα. Ντεσπεράντο. Το παρατσούκλι αυτό του το είχανε κολλήσει στο Παρίσι. Ανακατεμένος με το γκοσαριό με απόψεις πάντα πολύ προοδευτικές, κατά τη γνώμη του, αλλά πάντα με μια μίρλα. Τίποτε δεν γίνεται, η αριστερά δεν προκόβει... Δεν θα πετύχουμε ποτέ, αυτό δε γίνεται, εκείνο είναι ανέφικτο κι έτσι του κολλήσανε το απελπισμένος. Το μόστραρε κι αυτός γιατί ως παρατσούκλι ήταν καλή γκομενοπαγίδα. Τον πιάνανε διάφορες να τον παρηγορήσουνε και όλο και κάτι ξερόγλυφε. Μέχρι που εμφανίστηκε η Ελευθερία. Εκεί μπήκε τελεία. Από ντεσπεράντο έγινε ορντινάτσα της Λευτερίτσας και το κυριότερο του άρεσε. Δεν την άφηνε βήμα. Στα μάτια. Και τί μάτια! Σαν ανταριασμένος ουρανός. Στροβιλίζανε μέσα τους στα σύννεφα όπως όταν έχει σοροκάδα. Κι ένα χαμόγελο λίγο λοξό. Α ρε Ελευθερία, είπε δυνατά. Ο Αποστόλης τον σκέπασε με το μπουφάν και του έφτιαξε την πετσέτα που είχε για μαξιλάρι. Κοντεσίνα σ’ έχω δάσκαλε, κοντεσίνα. Τρίτη ημέρα που δεν είχαν πάει σπίτια τους. Πόλεμο κάνουμε μάστορα, πόλεμο, του έλεγε. Τρεις μέρες είχαν αναλάβει αυτό το οδόφραγμα. Ηταν το πίσω μέρος του Παντείου όπου αποθήκευαν διάφορες προμήθειες που κουβαλούσε ο κόσμος από τις από κει γειτονιές για το κέντρο και γίνονταν και ορισμένες συνελεύσεις και συντονιστικά που ήταν αδύνατον να γίνουν στους δρόμους. Περνούσαν κι άλλοι. Πολλοί είναι η αλήθεια. Αλλά αυτό το είχαν αναλάβει προσωπικώς.
Προσωπικώς επαναλάμβανε κι ο Αποστόλης. Που τη βρήκαμε την πετσέτα; Την έφερε μια κερία από απέναντι μαζί με το φαί που χλαπάκιασες το μεσημέρι. Ωραία; Μμμ! Μισότριβη. Εσύ όλες μισότριβες τις λες. Από εφόδια; Κάτι φέρανε οι κοπέλες του Παντείου όμως μέχρι εδώ δεν θα φτάσουνε. Θα φτάσουνε! Φαλάγγι θα μας πάρουνε. Τι φαλάγγι ρε ντεσπεράτε! Εδώ τους έχουμε κάνει τα μούτρα κρέας. Τρεις μέρες αδειάζουνε απάνω μας όλα τα ληγμένα του Ισραήλ και πίσω δεν κάνει κανείς. Ο ένας δρόμος αδειάζει ο άλλος γεμίζει. Γι’ αυτό σε λένε ντεσπεράτο γιατί δεν πιστεύεις. Εδώ ρε έχουμε μπροστά μας τα καινούργια κι εσύ κοιτάς πίσω στις Γαλλίες. Εδώ σε λίγο φεύγουνε κυνηγημένοι κι όλα θα είναι δικά μας. Και τότε να δεις!
Το τηλέφωνο τώρα τι το κοιτάς; Ότι θα δουλέψει. Τώρα θα το δουλέψουμε με μανιατό για σένα για να μιλήσεις με το κορίτσι. Κινητή τηλεφωνία με μανιατό χασκογέλασε και τον έσπρωξε. Τηλέφωνα γιοκ κι όσοι πέρασαν το ίδιο είπαν. Μόνο σε ορισμένες γειτονιές πιάνει κι αυτό όχι όλες οι εταιρείες. Μόνο σταθερά! Να άντε χτύπα αυτήν την πόρτα και πες να κάνω ένα τηλεφωνάκι στο Παρίσι μισό λεφτό; Δεν είναι στο Παρίσι. Ερχεται! Μπορεί να έχει έρθει. Πως θάρθει ρε Ντεσπεράτε.; σ’ όλα σου αρνητικός και σ’ αυτό αισιόδοξος. Το ξέρω έρχεται. Είναι στο δρόμο. Δεν έρχεται για μένα. Ερχεται γιατί είναι γιατρός. Και με τα πόδια άμα χρειαστεί θα έρθει
Πότε την ειδοποίησες; Είναι ειδοποιημένη. Μαθαίνει τα πάντα. Την ξέρω. Αλλά άφησα μήνυμα και στον αδελφό της ότι είναι ανάγκη. Είναι η ώρα. Κι εσύ πως το ξέρεις ότι είναι η ώρα; εσύ μας έχεις γανώσει το κεφάλι ότι δεν θα γίνει τίποτε και τη μάχη τη δίνουμε για την τιμή των όπλων. Οτι θα χάσουμε. Από το μεσοπρόθεσμο σε θυμάμαι. Στην πρώτη τη γραμμή, 48 ώρες στο χημικό, αιμόπτυση έκανες στη Διονυσίου Αεροπαγίτου αλλά το όλο λάθη κάνουμε στο στόμα. Κι αφού θα χάσουμε τί κάθεσαι και κάνεις αιμόπτυση και δεν πας σπιτάκι σου; Αφού υπάρχουν τόσα λάθη γιατί να κάνουμε τα ίδια με ρώτησες το πρώτο βράδυ. Δύσκολα Απόστολε, είναι δύσκολα τα πράγματα. Δεν την ελέγχουμε την κατάσταση. Συντονισμός μηδέν Κι όλος αυτός ο κόσμος που ο καθένας είναι στο δρόμο για άλλους λόγους ο καθένας … Εδώ στον ισπανικό με τέτοια οργάνωση, με στρατιωτική πειθαρχία, με τις διεθνείς ταξιαρχίες και είδες. Τί είδα ρε μαλακοπίτουρα που έβαλες πάλι την κασέτα με τον ισπανικό. Τί είδα; Τί σχέση έχει ο φάντης με το ρετσινόλαδο; Αντε πέσε να ξεραθείς μήπως έρθει η κυρία εκ Γαλλίας να σε βρει φρέσκο. Αύριο θα πας να κάνεις μπάνιο και να ξυριστείς. Σειρά σου. Που; Εκεί που πήγα εγώ σήμερα. Στης γιαγιάς. Να δεις περιποίηση η γυναίκα. Δεν στάπα γιατί εκείνη την ώρα είχες υψηλή ρητορική με τους άλλους τους τζερεμέδες τους συριζαίους. Γρουσουζεύατε πάλι όλοι μαζί. Η νομίζεις ότι δεν σας άκουσα. Πήγα που λες στη γιαγιά και μου έδωσε πετσέτες της ώρας. Μυρίζανε κανέλα. Λεβάντα ρεεεεε: Κανέλα ρε μαλάκα κανέλα σου λέω. Στέγνωσα και τα εσώρουχα μ’ ένα πιστολάκι. Με κυνηγούσε να μου δώσει και φαϊ αλλά δεν πήρα. Είδα το σπίτι και κατάλαβα. Μόνο ένα γλυκό βύσσινο. Δασκάλα μου είπε. Δυο παιδιά και μια εγγονή κι απ’ ότι κατάλαβα όλοι στους δρόμους. Ουφ! Γύρισα να στα πω αλλά η συνέλευση επί του οδοφράγματος άργησε να πάρει τέλος. Δεν μαλλιάζει η γλώσσα σας ήθελα νάξερα. Μη γελάς. Και που τους θυμόσαστε όλους αυτούς τους πεθαμένους και τους ξεθάβετε κάθε φορά. Και καλά Λένιν και τέτοια τα ξέρω κι εγώ! Αλλά εκείνους τους γκράμσηδες και τους μπακούνηδες. Και σε ώρα δουλειάς! Τί δουλειά ρε Αποστόλη ; Τί δουλειά; Δουλειά είναι δάσκαλε. Δουλειά. Η πιο σοβαρή. Να έχεις τα μάτια σου δεκατέσσερα να κοιτάς τί γίνεται και να περιμένεις. Εγώ μ’ αυτό διαφωνώ με το να περιμένεις. Η συνεννόηση είναι συνεννόηση. Εδώ είπαμε. Εδώ φυλάμε. Ρε εμπρός λαέ μη σκύβεις το κεφάλι ο μόνος δρόμος είναι βενζινα και μπουκάλι. Ρε Αποστόλη ! Καλά ντε!! Μια κουβέντα είπαμε.
Πέφτω δάσκαλε πέφτω καμιά ώρα και βλέπουμε.
Ξέσφιξε ο Αποστόλης τα κορδόνια από τα αθλητικά και έπεσε πάνω στο στομάχι του Ντεσπεράντο. Αυτός κοιτούσε τ’ αστέρια. Πως γίνανε όλα τόσο γρήγορα. Μήνες μετά το μεσοπρόθεσμο κι ερχότανε η μια κατραπακιά πάνω στην άλλη. Χαράτσια καινούργια, μειώσεις μισθών, ανεργία παντού. Οποιον συναντούσες χωρίς δουλειά. Δεν κουνιότανε φύλλο όμως. Εκείνο το Σύνταγμα είχε στοιχειώσει. Κάτι ψοφοαπεργίες από εδώ και από κει αλλά … Οι καταλήψεις στα πανεπιστήμια άδοξο τέλος.
 |
| Πέραμα |
Ο γιατρός σταμάτησε έξω από το Δημαρχείο και χωρίς να αφήσει το παιδί από τα χέρια άρχισε να ουρλιάζει. Βγες έξω ρε καραγκιόζη που θες να είσαι και Δήμαρχος. Αυτό το παιδί έχει να φάει δύο μέρες! Πες και στ’ αφεντικά σου μας κάνατε Ουγκάντα. Και στην Ουγκάντα τα εμβόλια τα δίνει το κράτος. Εδώ τα κάνατε ιδιωτικά. Είδαμε ιλαρά που την είχαμε δει μόνο στα βιβλία. Οι φωνές του γιατρού μάζεψαν κόσμο. Ενας ένας που καταλάβαινε τι γινόταν ειδοποιούσε. Μαzεύτηκε λαός. Από το Δημαρχείο κιχ. Δυο παράθυρα που ήταν ανοιχτά κλείσανε. Αρχισαν τα συνθήματα. Το παιδί στα χέρια του γιατρού ήταν ήσυχο. Μπορεί γιατί έβλεπε τη μάνα του να μην κλαίει αλλά να κρατάει περήφανο το κεφάλι ψηλά. Μπορεί γιατί τα μπισκότα ήταν γεμιστά.
Κάποιος πήρε μια πέτρα και την πέταξε στην πόρτα. Κάπόιοι άλλοι προσπάθησαν να τον σταματήσουν. Σε δέκα λεπτά ήρθαν τα ΜΑΤ. Εντωμεταξύ ο κόσμος είχε γίνει πια διαδήλωση. Στα ΜΑΤ μπροστά μπήκε η μάνα. Δεν θα χτυπήσετε είπε. Πεθαίνουμε. Πεθαίνουμε της πείνας. Ενας διμοιρίτης την έσπρωξε με την ασπίδα. Τα ουρλιαχτά ακούστηκαν μέχρι τη Σαλαμίνα. Ο κόσμος σάλεψε σαν ένα πράμα. Αρχισε η μάχη. 4 τραυματίες κι η μάνα. Ηρθαν τα κανάλια. Ξένα πρακτορεία,. Κινηματικά μέσα. Η φωτογραφία της Λευτερίτσας έκανε σε μισή ώρα το γύρο του κόσμου στο διαδίκτυο. Σε λιγότερο από δύο ώρες χωρίς τα ελληνικά κανάλια να αναφέρουν τίποτε μόνο με το διαδίκτυο άρχισε να μηρμυγκιάζει το Σύνταγμα. Χωρίς πανό. Ο Λευκός Πϋργος λαός. Πάτρα, Βόλος, Γιάννενα, Μυτιλήνη όπου είχε πανεπιστήμιο πρώτες. Και στις μικρές. Κι έξω από το Λευκό Πύργο ένα μεγάλο πανό Η Λευτερίτσα θα φέρει την Ελευθερία.
Τελειωμό τα πλήθη. Βρέθηκε με τον Αποστόλη που είχαν να βρεθούν από το Μεσοπρόθεσμο, στα σκαλάκια στη διομαδική. Μιλούσε! Αυτός ο πρακτικός, ο πάντα προσγειωμένος δεν μίλησε καθόλου για τα πρακτικά, Είπε μόνο δυο κουβέντες για τα λόγια και τα χρόνια τα χαμένα και μετά άρχισε να περιγράφει το πως θα είναι η καινούργια ζωή. Ενώ μπροστά τους είχαν τη μεγάλη μάχη αυτός έβλεπε από πίσω της. Σαν να ήταν διαφανής αυτή η μέρα, αυτές οι ημέρες. Περιέγραψε την επόμενη. Πως θα ήταν η ζωή. Πως η πρώτη μας δουλειά θα ήταν τα εργοστάσια τροφίμων. Οι αλευρόμυλοι. Η ενέργεια. Η τηλεφωνία. Και τα σχολεία που θα τα βάψουμε χρωματιστά. Είπε ακόμη κάτι και για τη μουσική. Ότι η αρχή θα γίνει με τη μουσική. Κουνούσε το κεφάλι του όσο τον άκουγε. Πάντα αιθεροβάμων. Δεν βλέπει ότι είμαστε κυκλωμένοι. Δεν βλέπει ότι θα μας λιανίσουνε. Κάτι σκαλίστηκε μέσα του όμως. Εκεί με τα χρωματιστά σχολεία. Ολοι στα οδοφράγματα τώρα! τελείωσε ο μάστορας. Ολοι στα οδοφράγματα! έπιασε τον εαυτό του να φωνάζει κοιτώντας τον χωρίς να μπορεί να τον διακρίνει καλά γιατί το απογευματινό φως διυλιζότανε μέσα από τα δάκρυά του.
Δεν χώρισαν τις τρεις αυτές μέρες .Μόνο για κατούρημα.
Που βρισκόμαστε τώρα; Που βρισκόμαστε Και την δικιά μου Ελευθερία θα φέρει η Λευτερίτσα.
Η Λευτερίτσα είναι τώρα 19 χρονών. Πρώτο έτος στη Δραματική Σχολή Αρτας. Στο Πολιτιστικό Πανεπιστήμιο που ιδρύθηκε πέρυσι εκεί.
Ο γιατρός είναι σε αποστολή στην Αφρική. Καλεσμένος της ελληνίδας διευθύντριας μεγάλου διακρατικού οργανισμού που είχε γνωρίσει στο Σύνταγμα.
Ο Ντεσπεράντο ακόμη δεν έχει πιστέψει στη Νίκη. Είναι καθηγητής στο Πανεπιστήμιο κι ακόμη γρινιάζει στην Ελευθερία. Ότι τίποτα δεν γίνεται σωστά!
Η Ελευθερία είχε έρθει. Οδικώς! Τα αεροδρόμια κλειστά. Παρουσιάστηκε στο ΛαΪκο. Το πρώτο Νοσοκομείο που πέρασε στα χέρια των εργαζομένων.
Ο Αποστόλης είναι μάνατζερ στους αυτοδιαχειριζόμενους κυλινδρόμυλους.
Α ρε Απόστολε μόνο εσύ τα πίστεψες. Και μόνο εσύ είχες δίκιο! Σαν να τα είχες δει! Σαν να είχες μπει στη μηχανή του χρόνου!
------------
Ζήτησα μια μέρα από τους διαδικτυακούς φίλους @giopso και @simonleone να μου πουν από μια λέξη και μια φράση κλειδί για να φτιάξουμε ένα κείμενο για το φευγιό τους
Ο @giopso απάντησε "Η μηχανή του χρόνου" και "Ελευθερία" και
ο @simonleone απάντησε "Ανταριασμένος ουρανός" και "ντεσπεράντο"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου