tag:blogger.com,1999:blog-79997310929627431992024-03-13T01:58:06.311+02:00ΑίθραΗ ζωή μου κύκλους κάνειΑίθραhttp://www.blogger.com/profile/01154070631931749548noreply@blogger.comBlogger96125tag:blogger.com,1999:blog-7999731092962743199.post-16719083422178821052013-02-16T20:09:00.001+02:002013-02-16T20:09:37.666+02:00Τί λές; ή το τέλος της προϊστορίας <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div style="text-align: left;">
</div>
<h3 style="text-align: left;">
Του συντρόφου "σαμάνου"</h3>
<ul style="text-align: left;">
<li>Δέκα εκατομμύρια (τηλε-)"θεατές", εν αναμονή μιας "καταστροφής" που συνεχώς "αναβάλλεται".</li>
<li>Δέκα εκατομμύρια «σοκαρισμένα πειραματόζωα», να παρακολουθούν τη διάλυση των ζωών τους, ως μέσον αποφυγής αυτής της "καταστροφής" που δεν λέει να έρθει.</li>
<li> Και στο βάθος, η προβολή της πιθανότητας ενός "λουτρού αίματος", είτε ως φόβητρο (μια "κάθοδος στην κόλαση"), είτε ως πράξη εξιλέωσης (μια "άνοδος στον ουρανό").</li>
</ul>
<br />
Αυτοί είναι οι βασικοί άξονες της επικοινωνιακής διαχείρισης των συνεπειών της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης στη χώρα μας.<br />
<br />
Διαχείριση που σκοπίμως αποσιωπά την κορυφαία αντίφαση που ενυπάρχει όχι μόνο στην σημερινή, αλλά και σε κάθε καπιταλιστική κρίση: καταστροφή ανθρωπίνων ζωών και πλουτοπαραγωγικών πόρων, τη στιγμή που η εξέλιξη της τεχνογνωσίας και της υλικοτεχνικής υποδομής της ανθρωπότητας μπορεί να αντιμετωπίσει επιτυχώς, όχι μόνο τη σπάνη αγαθών, αλλά και το ζήτημα του ανθρώπινου μόχθου.<br />
<br />
Τη στιγμή δηλαδή, που η πρόοδος του "συλλογικού μας νου" και η εξέλιξη της οργάνωσης της συνεργατικής μας οικονομικής δραστηριότητας, μπορούν να εγγυηθούν την ικανοποίηση των βασικών αναγκών ΟΛΩΝ των ανθρώπων, και μάλιστα με την ελάχιστη δυνατή προσπάθεια από τον καθένα.<br />
<br />
Η αδυναμία μας να κατανοήσουμε αυτή την πρωτόγνωρη για την ιστορία της ανθρωπότητας δυνατότητα, μαρτυρεί την βαθύτερη αιτία και της τωρινής καταστροφής: την αναπηρία μας να αντιληφθούμε την κοινότητα της ανθρώπινης φύσης μας (ως προς τις ανάγκες του καθενός), καθώς και την κοινή μας μοίρα που απορρέει από αυτήν.<br />
<br />
Βλέπεις, μας έχουν μάθει να αποδίδουμε την «χρυσή εποχή» της μεταπολεμικής Δύσης στην «ανωτερότητά» μας έναντι του "υπανάπτυκτου" τρίτου κόσμου, και όχι στην αφαίμαξη του τελευταίου από εμάς. Να όμως που τώρα, οι συνθήκες ζωής των "υπανάπτυκτων" μας κτυπούν την πόρτα.<br />
<br />
Μας έχουν συνηθίσει να θεωρούμε το μισό μεροκάματο στον μετανάστη (με ή με χωρίς χαρτιά) ως πράξη φιλανθρωπίας και όχι κλεψιάς. Και να που τώρα οι συνθήκες εργασίας του επεκτείνονται και σε εμάς.<br />
<br />
Με απλά λόγια, βιώνουμε σήμερα το αποτέλεσμα της αποδοχής μας του ότι, τόσο στο πλαίσιο της πολιτείας μας, όσο και του κόσμου ολάκερου, πρέπει να υπάρχουν διαφορετικοί όροι διαβίωσης, για όσους έχουμε μάθει να θεωρούμε ως υποδεέστερούς μας, να τους αντιλαμβανόμαστε δηλαδή ως "λιγότερο" ανθρώπους από εμάς.<br />
<br />
Όσο καμωνόμασταν πως η διάκριση αυτή έχει "φυσικές" (και όχι ιστορικές) αιτίες, απλώς δικαιολογούσαμε την ατιμία, πάνω στην οποία στηριζόταν η (όποια) ευμάρειά μας. Τώρα που μας "σπρώχνουν" στην κατηγορία των "υπανθρώπων", δεν ωφελεί απλώς να συνειδητοποιήσουμε τον "άδικο" χαρακτήρα της.<br />
<br />
Πρέπει και να "νιώσουμε" την αλήθεια "τσιτάτων", όπως αυτού που λέει πως "όσο υπάρχει έστω και ένας δούλος πάνω στη γη, κανείς δεν μπορεί να είναι ελεύθερος".<br />
<br />
Βλέπεις, το "όλα για όλους", δεν αποτελεί απλώς μια πολιτική διεκδίκηση, αλλά μια πραγματικότητα: όσο υφίστανται στον κόσμο μας συνθήκες αιματηρής εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, ο καθένας μας μπορεί να βρεθεί στη μεριά των «υπανθρώπων»· όσο δεν παλεύουμε για την κατάργησή τους σε ΟΛΟ τον κόσμο, αργά ή γρήγορα αυτές θα μας κτυπήσουν την πόρτα.<br />
<br />
Είναι που είτε το αναγνωρίζουμε είτε όχι, είμαστε όλοι συνδεδεμένοι, ακόμα και με τρόπους που ο νους μας αδυνατεί να συλλάβει (αλήθεια, το ξέρεις πως η σχεδόν ταυτόχρονη εμφάνιση της γεωργίας σε αρκετά απομακρυσμένα μέρη της γης μας, αχρηστεύει την εξήγηση της διάδοσής της μέσω της μετανάστευσης;)<br />
<br />
Το δίλλημα λοιπόν που μας θέτει και αυτή η καπιταλιστική κρίση, μπορεί να συνοψιστεί ως εξής:<br />
<br />
<ul style="text-align: left;">
<li>Θα καταφέρουμε να θέσουμε τις βάσεις για την εξάλειψη της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, τώρα που η συνολική μας εξέλιξη έχει ακυρώσει την υλική βάση (το ζήτημα της σπάνης και του μόχθου) αυτής της βίαιης πρακτικής; Ή θα σφαχθούμε μεταξύ μας, στο όνομα της «φυσικής» μας ανωτερότητας έναντι των όποιων «υπανθρώπων» που μας υποδεικνύουν οι εξουσιαστικοί μηχανισμοί του Κεφαλαίου;</li>
<li>Θα καταφέρουμε να βάλουμε τέλος στην προϊστορία της ανθρωπότητας, αναγνωρίζοντάς την ως το σύνολο των αναγκαίων βημάτων προς την κατανόηση και αποδοχή της κοινής μας φύσης και μοίρας; Ή θα θέσουμε σε σοβαρό κίνδυνο το πείραμα της εξέλιξης της ζωής στη γη, που λέγεται άνθρωπος, υπακούοντας στις προσταγές του Κεφαλαίου, αυτού του σύγχρονου «Μαμωνά» που θέτει το χρήμα και το κέρδος πάνω από την ανθρώπινη ζωή;</li>
</ul>
<br />
<br />
<b><span style="font-size: large;">Τι λες;</span></b><br />
<br />
<br />
<h4 style="background-color: black; color: white; font-family: 'Trebuchet MS', Trebuchet, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 19px; margin: 0px; position: relative; text-align: justify;">
του <span lang="EL" style="font-size: 12pt; line-height: 18px;">Αναρχο-Χριστο-Σαμανικώς</span></h4>
<div>
<br /></div>
</div>
Αίθραhttp://www.blogger.com/profile/01154070631931749548noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7999731092962743199.post-29205633033437211972012-12-13T22:09:00.000+02:002012-12-13T22:10:03.718+02:00Ας μη γελιόμαστε <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="font-size: large;">Ας μη γελιόμαστε</span><br />
<br />
<span style="font-size: x-small;">του <i><b>Πασχάλη Ναγντεβερένη</b></i><br />Διδάκτορα Κοινωνιολογίας </span><br />
<br /><br />Μη γελιέστε, για να αλλάξει η τραγική κατάσταση στην οποία ζούμε, και πάλι με τον εαυτό μας πρέπει να αναμετρηθούμε. Και πιο συγκεκριμένα, με εκείνο το «κομμάτι» μας, που μας θέλει «ατομάκια»: «ανεξάρτητες» δηλαδή και απομονωμένες μονάδες, οι οποίες προασπίζουν τα ιδιαίτερα συμφέροντά τους έναντι της κοινωνίας, νοούμενης αποκλειστικά ως το πεδίο ικανοποίησης των ατομικών επιθυμιών. Με άλλα λόγια, πρέπει και πάλι να τα βάλουμε με τον εαυτό μας ως το παράγωγο του κυρίαρχου καταναλωτικού ψευδο-ηδονισμού, ο οποίος όχι μόνο αποκρύπτει τη δημιουργική μας πλευρά, αλλά και απαξιώνει κάθε δυνατότητα ανάληψης συλλογικής δράσης ως «παρωχημένη», «ατελέσφορη» και «συντεχνιακή».<br /><br />Η όποια αποτελεσματικότητα των διαδοχικών «Σοκ» της τελευταίας τριετίας οφείλεται στην πρότερη επικράτηση αυτού του ψευδο-ηδονισμού, αλλά και εξυπηρέτησε τον κοινό στόχο: την απομάκρυνση του κίνδυνου εισαγωγής των μαζών στο προσκήνιο της Ιστορίας, μέσω της καλλιέργειας της «αδυναμίας» μας να παρέμβουμε σε ότι συμβαίνει γύρω μας. Δεν είναι λοιπόν, ο επικοινωνιακός πανικός αυτός καθαυτός που σπρώχνει στην απόγνωση και την κατάθλιψη, όσο η ενδόμυχη αποδοχή από μέρους μας, αυτής της «αδυναμίας». Ευτυχώς για όλους μας, το κίνημα αντίστασης στα νεοφιλελεύθερα μνημόνια το αναγνώρισε έγκαιρα και το πολέμησε.<br /><br />Μετά από δυόμιση χρόνια επαναλαμβανομένων επικοινωνιακών «Σοκ», γνωρίζουμε πια εμπειρικά ότι οι ψυχολογικές επιχειρήσεις καταστολής αυτού του τύπου, στόχο έχουν να επιφέρουν στο κοινωνικό σώμα τα ίδια ακριβώς αποτελέσματα που προκαλεί ένα «Σοκ» στο ανθρώπινο: πάγωμα, κράτημα, ακινησία. Γνωρίζουμε επίσης πως και στις δύο περιπτώσεις, η «θεραπευτική» αγωγή απαιτεί τις ακριβώς αντίθετες ποιότητες: ζεστασιά, ροή και κίνηση.<br /><br /><div>
Το «θεραπευτικό» αυτό πρωτόκολλο ανέλαβε να φέρει εις πέρας το κίνημα αντίστασης: η ίδια η διοργάνωση κινητοποιήσεων αντίστασης, έθετε στον καθένα συνεχώς και με αμείλικτο τρόπο τα εξής ερωτήματα: στον άνετο καναπέ μου, καταναλώνοντας εικόνες «καταστροφής», ή στο δρόμο, μαζί με όσους αντιστέκονται; «παγωμένος» μεταξύ των οικείων που συναποτελούν τον μικρόκοσμό μου, ή στη «ζεστασιά» της ανθρώπινης συντροφικότητας των συλλογικοτήτων αντίστασης και αλληλεγγύης (επιτροπές ενάντια στο μνημόνιο, λαϊκές συνελεύσεις, επιτροπές «Δεν πληρώνω», δίκτυα αλληλέγγυας οικονομίας, κτλ);<br /><br /><br />Η συνεχώς αυξανόμενη μαζικοποίηση των αγώνων (από τις 5 του Μάη του 2010 μέχρι και τις 12 του Φλεβάρη του 2012), καθώς και η αύξηση της έντασης της φυσικής βίαιης καταστολής, μαρτυρούν ότι το κίνημα αντίστασης έχει καταφέρει ένα ισχυρό πλήγμα στην αποτελεσματικότητα των ψυχολογικών επιχειρήσεων καταστολής. Και αυτό γιατί πέτυχε μέσα από την κίνηση και τη «ζεστασιά» που δημιούργησε, να θέσει ξανά μία αλήθεια που ο καπιταλισμός (από εμφανίσεώς του), προσπαθεί να ακυρώσει: η ύπαρξη του κόσμου μας έτσι όπως το γνωρίζουμε, εξαρτάται άμεσα από εμάς τους ίδιους, διότι είμαστε αυτοί που τον υλοποιούν. Μπορεί να μην ελέγχουμε την πορεία του, αλλά μπορούμε να την συν-διαμορφώσουμε, καθώς χωρίς εμάς, «γρανάζι δεν γυρνά».<br /><br />Η αναγνώριση αυτή, υποσκάπτει περαιτέρω την αποτελεσματικότητα των ψυχολογικών επιχειρήσεων καταστολής, καθώς α) ακυρώνει στην πράξη τις όποιες ενοχές προσπαθούν να μας καλλιεργήσουν οι προπαγανδιστικοί μηχανισμοί: βεβαίως και είμαστε υπεύθυνοι για την σημερινή κατάσταση του κόσμου μας, διότι εμείς τον αναπαράγουμε καθημερινά, διότι εμείς είμαστε ο κόσμος. Μόνο που τώρα η αποδοχή αυτή δεν αποτελεί μονοπάτι προς την ενοχή και την κατάθλιψη, αλλά γνώση, η οποία επιτρέπει την ανάληψη συλλογικής δράσης για την ριζική αλλαγή του· β) καθιστά κενό νοήματος το δίλλημα περί αισιόδοξης ή απαισιόδοξης στάσης σχετικά με το «προς τα πού πάνε τα πράγματα»: από τη στιγμή που αναγνωρίζουμε πως όπου κι’αν πηγαίνουν, εμείς τα οδηγούμε, το ερώτημα αλλάζει και γίνεται «προς τα πού επιθυμούμε να πάνε τα πράγματα, και ποιες δράσεις αναλαμβάνουμε γι’αυτό».<br /><br />Το τι τελικά θα γίνει, κανείς δεν το ξέρει. Το μόνο για το οποίο μπορούμε να είμαστε βέβαιοι είναι πως οι αγώνες που έρχονται, όπως και αυτοί που πέρασαν, προσφέρουν τη δυνατότητα στον καθένα να εξελιχθεί από «ατομάκι», σε ολοκληρωμένη ανθρώπινη ύπαρξη με σώμα, καρδιά και νου: σε άνθρωπο δηλαδή που παλεύει για τη διαμόρφωση των συλλογικών όρων ικανοποίησης των βασικών του υλικών αναγκών, όχι μόνο για την επιβίωσή του, αλλά και για την διατήρηση της ψυχικής του ισορροπίας, καθώς το μυαλό του τον πληροφορεί πως η καταστροφή που βιώνουμε δεν έχει φυσικά, μα κοινωνικά αίτια, δηλαδή, την ταξική διαστρωμάτωση της κοινωνίας μας.<br /><br />Γι’αυτό σας λέω. Ο πραγματικός αντίπαλος δεν είναι ούτε η τρόικα, ούτε οι κυβερνήσεις των μνημονίων, ούτε το χρέος. Με τον εαυτό μας πρέπει και πάλι να αναμετρηθούμε. Και να τον ξεπεράσουμε.<br /><br />Πασχάλης Νταγτεβερένης</div>
</div>
Αίθραhttp://www.blogger.com/profile/01154070631931749548noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7999731092962743199.post-13831417441781052732012-11-05T21:47:00.000+02:002012-11-05T21:47:25.631+02:00Η ώρα έρχεται !<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br /><br />Η ώρα έρχεται! και δεν πρέπει να μας βρει απροετοίμαστους.<br /><br />Ξεπεράσαμε πια τις ενοχές του «Μαζί τα φάγαμε». Ξέρουμε πια ότι δεν χρωστάμε σε κανέναν.<br /><br />Αρκεί μόνο να καταθέσουμε την αλήθεια που έχουμε μέσα μας και να σταματήσουμε να είμαστε φορείς ιδεών που δεν εκφράζουν τα θέλω μας. Γιατί «τα σταυροδρόμια που ήξερα έγιναν αδιέξοδα».<br /><br />Ξέρουμε βαθειά μέσα μας ότι η δύναμή μας είναι αστείρευτη και απεριόριστη.<br /><br />Ακόμη κι οι άπιστοι θωμάδες, εκείνοι που λένε ότι «δεν μπορούμε να τα καταφέρουμε» ξέρουν ότι αυτή τη λίγη δύναμη που έχει ο καθένας από εμάς στην ψυχή του μπορούμε να τη μεταλλάξουμε: Αρκεί να κάνουμε ένα βήμα μπροστά, ένα κλικ πιο πάνω από αυτό που είμαστε τώρα. Αρκεί να αθροίσουμε τη «λίγη» δύναμή μας με τη «λίγη» δύναμη του διπλανού μας.<br /><br />Ξέρουν ακόμη κι αυτοί ότι η μόνη αποτελεσματική προστασία από τη βία των απερχομένων είναι η μαζική συμμετοχή. Αυτή τους κάνει να τρέμουν. Δεν χρειάζεται να υπάρξει νεκρός για να πυροδοτηθεί η ανατροπή. Η σπίθα είναι μέσα μας<br /><br />Η δύναμη των πολλών θα γίνει καταρράκτης φωτός.<div>
<br /></div>
<div>
Ας αλλάξουμε επίπεδο.<br /><br />Ας σταματήσουμε να γυρίζουμε το κεφάλι πίσω και με το βλέμμα στα όνειρά μας θα κουμαντάρουμε τις ζωές μας.<br /><br />Στη θέση των ατέρμονων συζητήσεων που δεν μας βγάζουν πουθενά παρά μόνο αναπαράγουν τις διαφωνίες και τις αντιπαλότητές μας ας αναπτύξουμε με δική του ο καθένας πρωτοβουλία άτυπα δίκτυα αλληλεγγύης παντού. <br /><br />Στη θέση των συντεχνιακών διεκδικήσεων ας οργανώσουμε καταλήψεις εργοστασίων. Ας αναδείξουμε μέσα από την αυτοδιαχείριση τις εξαιρετικές ικανότητες τις δικές μας και του διπλανού μας.<br /><br /> Στη θέση των κατά μέτωπον συγκρούσεων που μας στέλνουν σπίτια μας απογοητευμένους ας υιοθετήσουμε φρέσκες τεχνικές καίριων και στοχευμένων χτυπημάτων που θα μας χαρίσουν μικρές αλλά απαραίτητες νίκες για να ξανακερδίσουμε την αυτοπεποίθησή μας.<br /><br />Στη θέση της ανάθεσης σε εκλεκτούς και μη εκλεκτούς ας εμπιστευτούμε ο ένας τον άλλον, ας ενηλικιωθούμε και ας αναλάβουμε την ευθύνη των ζωών μας.<br /><br />Δεν χρειαζόμαστε ηγέτες.<br /><br />Εγώ με εσένα μπορώ.</div>
</div>
Αίθραhttp://www.blogger.com/profile/01154070631931749548noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7999731092962743199.post-43552322112003796612012-04-11T22:45:00.011+03:002012-04-13T06:42:17.345+03:00Η ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ ΜΕΡΑ ΠΟΥ ΘΕΛΟΥΜΕ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><i>Το παρόν είναι σχέδιο υπό διαμόρφωση κειμένου Θέσεων και Αξιών για την κοινωνία που οραματιζόμαστε και θέλουμε να ζήσουμε.</i><br />
<i>Καλούμε όσους συμφωνούν με αυτές τις θεμελιώδεις αρχές να συμβάλουν στη συνδιαμόρφωση του κειμένου αυτού, εξειδικεύοντας, εμπλουτίζοντας και συμπληρώνοντας το.</i><br />
<br />
<br />
<div style="text-align: center;"><b><span style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif; font-size: large;">Η ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ ΜΕΡΑ ΠΟΥ ΘΕΛΟΥΜΕ</span></b></div><span style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"><br />
</span><br />
<span style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;">Επιθυμούμε, επιδιώκουμε και κτίζουμε μια κοινωνία όπου</span><br />
<span style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"><br />
</span><br />
<span style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"> <span style="color: #999999;">ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ</span></span><br />
<span style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;">Το δικαίωμα στη ζωή και την αξιοπρέπεια υπερβαίνει κάθε είδους ατομικό συμφέρον</span><br />
<span style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;">Ισχύουν η απόλυτη ισονομία και η ισοπολιτεία ανεξαρτήτως θέσης στην κοινωνία. </span><br />
<span style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;">Η δικαιοσύνη υπηρετεί τις παραπάνω αρχές. </span><br />
<span style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;">Οι νομοθετικές, εκτελεστικές και δικαστικές δομές είναι σαφώς διαχωρισμένες, πηγάζουν από την κοινωνία, λειτουργούν για το συμφέρον αυτής, με πλήρη διαφάνεια και η κοινωνία ασκεί πλήρη έλεγχο σε αυτές. </span><br />
<span style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"><br />
</span><br />
<span style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"> <span style="color: #999999;">ΕΡΓΑΣΙΑ, ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ, ΠΑΡΑΓΩΓΗ</span></span><br />
<span style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;">Κάθε άνθρωπος </span><br />
<ul style="text-align: left;"><li><span style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;">είναι δημιουργός και δικαιούται να απολαμβάνει τα αγαθά της εργασίας του και κανείς άλλος δεν μπορεί να τα καρπώνεται για ίδιον όφελος. Η ανθρωπότητα έχει εξίσου πρόσβαση στα αγαθά γιατί κανείς δεν μπορεί να είναι καλά όταν οι άνθρωποι γύρω του δεν είναι καλά.</span></li>
<li><span style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;">συνεισφέρει στην κάλυψη των αναγκών της κοινωνίας μας. Ως βασικές ανάγκες της κοινωνίας μας ορίζονται όλα όσα έχει κατακτήσει η ανθρωπότητα στον πολιτισμό, τις επιστήμες και την τεχνολογία.</span></li>
<li><span style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;">έχει δικαίωμα στην κάλυψη των βασικών τους αναγκών και είναι υποχρέωση της κοινωνίας να τις καλύπτει.</span></li>
</ul><br />
<span style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;">Οι πλουτοπαραγωγικές πηγές, συμπεριλαμβανόμενης και της γης, εκμεταλλεύσιμης και μη, αποτελούν κοινωνικό πλούτο. Ανήκουν στο κοινωνικό σύνολο και εξυπηρετούν μόνο τις ανάγκες του.</span><br />
<span style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"><br />
</span><br />
<span style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"> <span style="color: #999999;">ΠΑΙΔΕΙΑ, ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ, ΤΕΧΝΕΣ</span></span><br />
<span style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;">Η γνώση είναι κοινωνικό αγαθό</span><br />
<span style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;">Η παιδεία και ο πολιτισμός αποσκοπούν μόνο στην εξέλιξη του ανθρώπου, του ανθρώπινου πνεύματος. </span><br />
<span style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;">Η παιδεία, σε όλες τις βαθμίδες της, είναι προσβάσιμη εξίσου απ’ όλους. Δομείται και εξελίσσεται με ευθύνη του συνόλου της κοινωνίας και υπηρετεί την εξέλιξη του ανθρώπου. </span><br />
<span style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;">Η παιδεία δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να αντιμετωπίζεται ως εμπορεύσιμη αξία. </span><br />
<span style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"><br />
</span><br />
<span style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"> <span style="color: #999999;"> ΘΡΗΣΚΕΥΜΑ</span></span><br />
<span style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;">Κάθε άνθρωπος δικαιούται να πιστεύει ότι η συνείδησή του υπαγορεύει. Από την άλλη δεν αναγνωρίζεται κανένα εμπράγματο ιδιοκτησιακό δικαίωμα σε κανένα δόγμα.</span><br />
<span style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"><br />
</span><br />
<span style="color: #999999; font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"> ΥΓΕΙΑ</span><br />
<span style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;">Κάθε άνθρωπος δικαιούται να βιώνει, να υγιαίνει και να πεθαίνει με αξιοπρέπεια. Οι κοινωνικές δομές της υγείας αποσκοπούν στην ανακούφιση του πόνου. και στη βελτίωση της ποιότητας ζωής.</span><br />
<span style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;">Οι κατακτήσεις της τεχνολογίας και της ιατρικής επιστήμης είναι διαθέσιμες εξίσου σε όλους.</span><br />
<span style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"><br />
</span><br />
<span style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"> <span style="color: #999999;"> ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ</span></span><br />
<span style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;">Το περιβάλλον είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ποιότητας της ζωής μας. Μεταξύ της εκμετάλλευσης των πλουτοπαραγωγικών πηγών και την προστασία του περιβάλλοντος προκρίνεται αυτό που διασφαλίζει την καλύτερη ποιότητα ζωής.</span><br />
<span style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"><br />
</span><br />
<span style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"> <span style="color: #999999;">ΑΜΥΝΑ, ΑΣΦΑΛΕΙΑ</span></span><br />
<span style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;">Όλοι οι πολίτες είμαστε υπεύθυνοι για την προάσπιση της ασφάλειας της κοινωνίας.</span><br />
<span style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;">Πιστοί στη Χάρτα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων,</span><br />
<span style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;">Διακηρύσσουμε την ειρήνη με όλους τους λαούς της γης </span><br />
<span style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;">Αποτίουμε σεβασμό στον κάθε άνθρωπο ως οντότητα ανεξαρτήτως φύλου, αίματος, χρώματος.</span><br />
<span style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"><br />
</span><br />
<span style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;">Δηλώνουμε αλληλέγγυοι με όλους τους λαούς του κόσμου που αγωνίζονται για το ίδιο όραμα.</span><br />
<span style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"><br />
</span><br />
<span style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;">____________________</span><br />
<span style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;">Βρείτε το επίσης δημοσιευμένο στα ιστολόγια :</span><br />
<a href="http://megalomastsirko.blogspot.com/">http://megalomastsirko.blogspot.com/</a><br />
<a href="http://kapnoshorisfotia.blogspot.com/">http://kapnoshorisfotia.blogspot.com/</a> <br />
<a href="http://antidrasiandsex.blogspot.com/">http://antidrasiandsex.blogspot.com/</a> <br />
<a href="http://galaxyarchis.wordpress.com/">http://galaxyarchis.wordpress.com/</a> <br />
<a href="http://www.psomas.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=634:2012-04-11-20-20-02&catid=74:scripta-manent&Itemid=98">http://www.psomas.gr</a><br />
<a href="http://inabody.blogspot.com/2012/04/blog-post_12.html">http://inabody.blogspot.com/2012/04/blog-post_12.html</a> <br />
<a href="http://kartesios.com/?p=81182">http://kartesios.com/?p=81182</a> <br />
<a href="http://ggrivellas.blogspot.com/">http://ggrivellas.blogspot.com/</a> <br />
<a href="http://egmarx.blogspot.com/2012/04/blog-post_12.html?spref=tw">http://egmarx.blogspot.com/2012/04/blog-post_12.html?spref=tw</a> <br />
<a href="http://automolisi.blogspot.com/2012/04/blog-post_12.html?spref=tw">http://automolisi.blogspot.com/2012/04/blog-post_12.html?spref=tw</a> <br />
<a href="http://www.lampos.net/h-kainourgia-mera-pou-8eloume">http://www.lampos.net/h-kainourgia-mera-pou-8eloume</a> <br />
και σε πολλά άλλα<br />
<span style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"><br />
</span><br />
<span style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"><br />
</span></div>Αίθραhttp://www.blogger.com/profile/01154070631931749548noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7999731092962743199.post-43874478209613211422012-04-07T00:05:00.001+03:002012-04-07T00:07:54.439+03:00Καλό ταξίδι κυρ Δημήτρη<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><br />
<div style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img src="http://4.bp.blogspot.com/-pZYFsI8baQg/T330M3wioqI/AAAAAAAAD0U/BGyGgmn-TEc/s400/1.jpg" /></div>Καλό ταξίδι κυρ Δημήτρη<br />
Καλό ταξίδι κυρ Δημήτρη έτσι όπως σε είπανε οι πιτσιρικάδες με τη δική τους ψυχή το δικό τους άνθρωπο. Καλή αντάμωση σου λένε. Γιατί τους βόηθησες να σηκώσουν το κεφάλι λίγο πιο ψηλά όπως και όλους μας.<br />
Μας ένωσες πάλι. Μας θύμησες ότι είμαστε πρώτα απ' όλα άνθρωποι!<br />
Κι άνθρωποι θα πει υπερήφανοι! Αξιοπρεπείς! με ελεύθερη βούληση! Ελεύθεροι να διαλέξουμε!<br />
Το αυθόρμητο χειροκρότημα των αμήχανων περαστικών την ώρα που σε πέρνανε από το Σύνταγμα φόβισε τα καθάρματα πιο πολύ απ' οτιδήποτε. Ομοβροντίες λάσπης από το βόρβορο των καναλιών. Κιγκλιδώματα έξω από τη Βουλή. Περιχαράκωση των ανθρωπαρίων που δεν άντεξαν ένα θάνατο γιατί δεν τον προκάλεσαν οι ίδιοι. Κατουρημένοι μπροστά στην πιθανότητα του δικού τους τέλους,<br />
Καλό ταξίδι κυρ Δημήτρη.<br />
Και χαμογέλα μας με τη βεβαιότητα ότι τίποτε δεν πάει χαμένο.<br />
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="225" mozallowfullscreen="" src="http://player.vimeo.com/video/25966104?title=0&byline=0&portrait=0" webkitallowfullscreen="" width="400"></iframe><br />
<a href="http://vimeo.com/25966104">Τίποτα δεν πάει χαμένο - Σύνταγμα 28/6/11</a> from <a href="http://vimeo.com/user3160888">Yiorgos Domianos</a> on <a href="http://vimeo.com/">Vimeo</a>.</div>Αίθραhttp://www.blogger.com/profile/01154070631931749548noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7999731092962743199.post-84119673417127056752012-02-12T09:05:00.000+02:002012-02-12T09:05:56.818+02:00Θα είμαι εκεί!Θα είμαι εκεί!<br />
<br />
Άλλη μέρα ξημερώνει. Άλλη μέρα ξημέρωσε. Αυτοί που μας θέλουν με σκυμμένο το κεφάλι, γονατιστούς βλέπουν το φως στα μάτια μας και τρομάζουν. Τρέμουν. Γίναμε πολλοί, επιτέλους.<br />
Τα Δημαρχεία, τα δημόσια κτίρια καταλαμβάνονται το ένα μετά το άλλο. Οποιον βλέπεις στο δρόμο σε ρωτάει που θα σε βρει στο Σύνταγμα. Είναι συγκινητικό ότι άνθρωποι που δεν ψηνόντουσαν με τίποτε να κατέβουν τώρα κοκορεύονται και βγαίνουν μπροστά και σε ψήνουν εσένα. «Θα είμαι εκεί.» Μόνο αυτή η φράση ακούγεται.<br />
Θα είμαι εκεί φιλενάδα. Θα είμαι εκεί συναγωνιστή, συντρόφισσά μου καλή. Θα είμαι εκεί. Για όσο αντέξω. Και θα αντέξω αυτή τη φορά γιατί θα είσαι κι εσύ. Γιατί το χέρι θα μου το κρατάει ο Χάρης Γιατί θα ακούω τις μουσικές από τη μικροφωνική εγκατάσταση της Πλατείας της καρδιάς μας. Γιατί θα είναι ο Γιώργος κι η Βανέσα. Γιατί θα έλθει κι ο Ηλίας από την Πάτρα. <br />
Θα είμαι εκεί γιατί αυτή τη μέρα ονειρευόμουν σ’ όλη μου τη ζωή. <br />
Θα είμαι εκεί γιατί θέλω να τους δω να φεύγουν. Ηττημένοι. Σκυφτοί αυτοί που γλωσσοκοπανάνε στις τηλεοράσεις και μας κουνάνε το δάχτυλο. Γιατί θέλω να δω τα μάτια σας σύντροφοι να γυαλοκοπάνε από τη χαρά και να καθρεφτίζουν το μέλλον. Γιατί θέλω να δω τον κόσμο όπως τον ονειρευόμουνα από παιδί. Φρεσκοπλυμένο, όμορφο, φωτεινό, γεμάτο παιδιά ευτυχισμένα και χορτάτα. Γιατί θέλω να δω τους ανθρώπους τοποθετημένους στο βάθρο της αξίας τους κι όχι νούμερα σε στατιστικές. Θα έρθω γιατί θέλω και τον 13ο και τον 14ο μισθό μου και θέλω όχι μόνο όσα κερδήθηκαν με ενός αιώνα αγώνες και νεκρούς αλλά κι άλλα. Τα θέλω όλα. Είναι δικά μου. Είναι ολονών μας.<br />
Θα είμαι εκεί. Γιατί η ψυχή μου και οι ψυχές μας λένε φτάνει. Άλλη μέρα ξημερώνει. Της αλληλεγγύης, της ομορφιάς, της εξέλιξης του ανθρώπου, του φωτός.<br />
Γι’ αυτή τη φρέσκια μέρα σαν ψωμάκι μοσχομυριστό που μόλις βγήκε από το φούρνο θα είμαι εκεί.Αίθραhttp://www.blogger.com/profile/01154070631931749548noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7999731092962743199.post-16597774341839433572012-02-12T09:04:00.001+02:002012-02-12T09:04:10.327+02:00Θα είμσι εκεί!Θα είμσι εκεί!<br />
<br />
Άλλη μέρα ξημερώνει. Άλλη μέρα ξημέρωσε. Αυτοί που μας θέλουν με σκυμμένο το κεφάλι, γονατιστούς βλέπουν το φως στα μάτια μας και τρομάζουν. Τρέμουν. Γίναμε πολλοί, επιτέλους.<br />
Τα Δημαρχεία, τα δημόσια κτίρια καταλαμβάνονται το ένα μετά το άλλο. Οποιον βλέπεις στο δρόμο σε ρωτάει που θα σε βρει στο Σύνταγμα. Είναι συγκινητικό ότι άνθρωποι που δεν ψηνόντουσαν με τίποτε να κατέβουν τώρα κοκορεύονται και βγαίνουν μπροστά και σε ψήνουν εσένα. «Θα είμαι εκεί.» Μόνο αυτή η φράση ακούγεται.<br />
Θα είμαι εκεί φιλενάδα. Θα είμαι εκεί συναγωνιστή, συντρόφισσά μου καλή. Θα είμαι εκεί. Για όσο αντέξω. Και θα αντέξω αυτή τη φορά γιατί θα είσαι κι εσύ. Γιατί το χέρι θα μου το κρατάει ο Χάρης Γιατί θα ακούω τις μουσικές από τη μικροφωνική εγκατάσταση της Πλατείας της καρδιάς μας. Γιατί θα είναι ο Γιώργος κι η Βανέσα. Γιατί θα έλθει κι ο Ηλίας από την Πάτρα. <br />
Θα είμαι εκεί γιατί αυτή τη μέρα ονειρευόμουν σ’ όλη μου τη ζωή. <br />
Θα είμαι εκεί γιατί θέλω να τους δω να φεύγουν. Ηττημένοι. Σκυφτοί αυτοί που γλωσσοκοπανάνε στις τηλεοράσεις και μας κουνάνε το δάχτυλο. Γιατί θέλω να δω τα μάτια σας σύντροφοι να γυαλοκοπάνε από τη χαρά και να καθρεφτίζουν το μέλλον. Γιατί θέλω να δω τον κόσμο όπως τον ονειρευόμουνα από παιδί. Φρεσκοπλυμένο, όμορφο, φωτεινό, γεμάτο παιδιά ευτυχισμένα και χορτάτα. Γιατί θέλω να δω τους ανθρώπους τοποθετημένους στο βάθρο της αξίας τους κι όχι νούμερα σε στατιστικές. Θα έρθω γιατί θέλω και τον 13ο και τον 14ο μισθό μου και θέλω όχι μόνο όσα κερδήθηκαν με ενός αιώνα αγώνες και νεκρούς αλλά κι άλλα. Τα θέλω όλα. Είναι δικά μου. Είναι ολονών μας.<br />
Θα είμαι εκεί. Γιατί η ψυχή μου και οι ψυχές μας λένε φτάνει. Άλλη μέρα ξημερώνει. Της αλληλεγγύης, της ομορφιάς, της εξέλιξης του ανθρώπου, του φωτός.<br />
Γι’ αυτή τη φρέσκια μέρα σαν ψωμάκι μοσχομυριστό που μόλις βγήκε από το φούρνο θα είμαι εκεί.Αίθραhttp://www.blogger.com/profile/01154070631931749548noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7999731092962743199.post-57080709271099821982012-02-06T10:51:00.002+02:002012-02-06T10:51:50.591+02:00Η αυτοί ή εμείς Γιώργο.Η αυτοί ή εμείς Γιώργο.<br />
Η αυτοί ή εμείς συναγωνιστές και συναγωνίστριες.<br />
Η αυτοί ή εμείς σύντροφοι και συντρόφισσες<br />
<br />
Πορεία προς το κέντρο.<br />
Πορείες προς το κέντρο. Από κάθε γειτονιά από κάθε πλατεία. <br />
Με τα πανό μας και τα πλακάτ μας κι ότι έχει ο καθένας στα χέρια και στην ψυχή του.<br />
<br />
Η αυτοί ή εμείς!<br />
<br />
Πιέζοντας προς κάθε κατεύθυνση όπου μπορεί ο καθένας για να επικρατήσει ένα μόνο πνεύμα : <br />
ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ.<br />
για να ακούγεται ένα μόνο σύνθημα <br />
Η ΑΥΤΟΙ Η ΕΜΕΙΣ<br />
Πιέζοντας προς την κατεύθυνση της κήρυξης γενικής πολιτικής απεργίας διαρκείας με ένα μόνο αίτημα : ΝΑ ΦΥΓΟΥΝ ΤΩΡΑ. <br />
Καλώντας τον κόσμο, τους φίλους μας, τους γνωστούς μας, τους συναδέλφους μας, τους συμμαθητές μας, τους γείτονες να βγούμε στο δρόμους και να παραμείνουμε στους δρόμους μέχρι να φύγουν.<br />
<br />
Εχουμε λύσεις! χρόνια τις επεξεργαζόμαστε, τις δουλεύουμε. Εχουμε οράματα. <br />
<br />
Ραντεβού στο Σύνταγμα. Μπροστά στη Βουλή.<br />
<br />
Με τη Νϊκη !Αίθραhttp://www.blogger.com/profile/01154070631931749548noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7999731092962743199.post-55873812944477046492012-01-26T20:11:00.001+02:002012-01-26T20:11:50.589+02:00"Ακούτε: "Μωρή κοντούλα λεμονιά""<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">Εβλεπα, έβλεπα και με ρουφούσε το έργο. Είχα δει πολύ σινεμά. Πολύ! Αμερικάνους, ιταλούς, ρώσσους. Ολους. Ρουφηγμένη όπως ήμουνα, και κλαμένη βέβαια από μια στιγμή και μετά, σηκώνεται ένας ψηλός πλατάς, σαν τον Παπασπυρίδη, από την τρίτη σειρά δεξιά και χειροκροτάει. Και σηκώνεται όλο το σινεμά. Κι εγώ! Πονέσανε τα χέρια μου. Προς στιγμήν νόμιζα ότι οι ηθοποιοί θα κάνουν εύσχημες παύσεις όπως στο θέατρο. Εκεί όμως συνέχιζε. Και η μια σκηνή διαδεχόταν την άλλη. Όταν ο Ορέστης με τα γαλανά μάτια βγήκε με το περίστροφο και πυροβόλησε τη μάνα του πάνω στη σκηνή σηκώθηκα εγώ! Πονέσανε τα χέρια μου. Μετά ξαναέκλαψα όταν η Κοταμανίδου στους Κυνηγούς έλεγε «ένα πιάνω δύο αφήνω θα το βγάλω Κωνσταντίνο» και πάλι έκλαψα γιατί το πτώμα του αντάρτη ήταν ζεστό. Το έπιανα με τα χέρια μου. Είχε σφυγμό. Ηταν ο παλήκαρος αντάρτης που μου διηγόταν η μάνα μου στα παιδικά μου παραμύθια. Ενας από αυτούς που συνόδευσαν την κηδεία των πρώτων νεκρών των δεκεμβριανών. Τέτοιος παλήκαρος. Με τα μούσια, με τα φυσεκλίκια. Μετά δεν έκλαιγα. Ρουφούσα μόνο. Το έργο και τη μύτη μου. Σπαρταρούσε η ψυχή μου. Μαζί με τη Σταθοπούλου στο φτηνό ξενοδοχείο και μετά να την κυνηγάνε οι ερυνείες γυναίκες του περιβάλλοντος και να μην μπορεί να απενοχοποιηθεί με τίποτε από το θάνατο του Αγαμέμνονα αλλά με το μάτι γεμάτο από έρωτα. Καβάλησα το ποδήλατο στις μέρες του 36 και ήπια όλο το ρετσινόλαδο που είχε πιει ο πατέρας μου. Δεν έκλαιγα. Είχα σταματήσει να κλαίω σε όλα του τα έργα. Μέχρι που ο Τζώρτζογλου είπε : «έτσι είναι μοναχούλα». Και λίγο ακόμη άντεξα! Μέχρι που βρήκαν το άλογο πεθαμένο έξω από το καφενείο κι εκεί άρχισα να κλαίω μέχρι που τελείωσε το έργο και μέχρι που έφτασα σπίτι μου. <br />
<br />
Σκηνές – σκηνές μου έρχονταν προχτές το βράδυ! Τα μπούτια της Χρονοπούλου, η Ρουσσέα μπροστά στις προσφυγικές στο Δουργούτι, η κραυγή μπροστά στη θάλασσα της Θεσσαλονίκης «και η αριστερά Αλέξανδρε?», το ρολόϊ που προβαλόταν στον τοίχο του τζακιού. Ο Μαστρογιάννι σε ένα καφενείο στην Εθνική συναντάει τον Πουλικάκο.<br />
<br />
Η Ελλάδα.<br />
<br />
Η ιστορία μου.<br />
<br />
Η φωνή μου.<br />
<br />
Η φωνή της Ελλάδας στον κόσμο. Η φωνή μου βραχνιασμένη από τα συνθήματα. Τα ακούσματα της Ελλάδας στον κόσμο. Ο κόσμος να τον παρακολουθεί όπως τον Βιτόριο ντε Σίκα. Η αριστερά να αποχτάει φωνή. Αυτή τη φωνή που δεν έβγαινε από τον κόμπο που είχε στο λαιμό της. Την δυνατή, την κοσμοπολίτικη, την εμπνευσμένη, την αγωνιώδη, την ερωτική. Του τη χρωστάει η αριστερά τη φωνή της. Του σκηνοθέτη της αλληγορίας που με το θάνατό του υπηρέτησε έναν σκληρό, υπερκόσμιο, πολυδιάστατο συμβολισμό. Αυτόν του ανθρώπου που πεθαίνει πάνω σ’ αυτό που αγαπάει πιο πολύ. Αυτόν του ότι ένας μπάτσος σκοτώνει έναν άνθρωπο. Αυτός του ότι τίποτε δεν γίνεται τυχαία. Αυτόν του ότι ο προικισμένος κι ο φωτισμένος ακόμη και με το θάνατό του έχει να προσφέρει. Ολες οι ανακοινώσεις των αριστερών οργανώσεων για το θάνατό του είχαν κάτι εξαιρετικό, κάτι άλλο από την καθημερινή γλώσσα που έχουν μάθει να μιλάνε. Μαρή κοντούλα λεμονιά τελείωνε <a href="http://mauroskyknos.blogspot.com/2012/01/blog-post_8831.html">η ανακοίνωση του ΝΑΡ. </a>Μαρή κοντούλα λεμονιά Για το θάνατο του ποιητή. Του ποιητή της αριστεράς. <div>"Ακούτε: "Μωρή κοντούλα λεμονιά""</div><div><object style="height: 390px; width: 640px"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/VXiAoxje71k?version=3&feature=player_detailpage"><param name="allowFullScreen" value="true"><param name="allowScriptAccess" value="always"><embed src="http://www.youtube.com/v/VXiAoxje71k?version=3&feature=player_detailpage" type="application/x-shockwave-flash" allowfullscreen="true" allowScriptAccess="always" width="580" height="360"></object><br />
</div><div><br />
</div></div>Αίθραhttp://www.blogger.com/profile/01154070631931749548noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-7999731092962743199.post-15302241541487725892012-01-25T00:07:00.001+02:002012-01-25T00:07:22.054+02:00Σε ευχαριστούμε Τεό<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><object style="height: 390px; width: 640px"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/BW9vYmtzT6w?version=3&feature=player_detailpage"><param name="allowFullScreen" value="true"><param name="allowScriptAccess" value="always"><embed src="http://www.youtube.com/v/BW9vYmtzT6w?version=3&feature=player_detailpage" type="application/x-shockwave-flash" allowfullscreen="true" allowScriptAccess="always" width="580" height="360"></object><br />
</div>Αίθραhttp://www.blogger.com/profile/01154070631931749548noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7999731092962743199.post-16640343924745881662011-12-31T12:05:00.000+02:002011-12-31T12:05:59.514+02:00Προπόνηση<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">Γυρνάω πίσω και κοιτάω τη χρονιά που φεύγει και - παρότι είμαι καλύτερη στους προγραμματισμούς απ’ ότι στους απολογισμούς – έναν απολογισμό τον κάνω.<br />
Ξαφρίζω όπως από τη σούπα το δακρυγονίδι και κρατώ την αλληλεγγύη. Κρατώ το χέρι όλων σας που γνώρισα αυτή τη χρονιά. Που ήρθατε στη ζωή μου σαν δώρα. Αφαιρώ το ΔΝΤ, τις δανειακές συμβάσεις, τις δόσεις, και την κυβέρνηση των καραγκιόζηδων και κρατάω σφιχτά σφιχτά στην αγκαλιά μου ακριβώς σαν δώρο ακριβό το Σύνταγμα. Τις ημέρες εκείνες. Και στη μέση του βελούδινου κουτιού σαν δαχτυλίδι την 15 Ιούνη. Τη μάχη που μας έφερε πιο κοντά στη Νίκη από ποτέ.<br />
Πως ήταν τα χαμόγελά σας όμως! Τα μάτια σας! Όταν φωνάζατε «Εδώ, εδώ και κάθε βράδυ εδώ!» Τι ρυθμός μαγικός! Ελαμπε ο κόσμος όλος. <br />
Κρατώ σαν μαγική στιγμή από παραμύθι όταν φεύγοντας από το οδόφραγμα του Τρούμαν καταπτοημένοι και νομίζοντας ότι έχουμε χάσει το Σύνταγμα, πλησιάζοντας το Ζάππειο ακούσαμε λύρα! Λύρα! Αγιο λυράκι! Το Σύνταγμα κρατούσε! Εσείς το κρατούσατε. Πνιγμένοι στο χημικό, μ’ ανοιγμένα κεφάλια, με δυο στρώσεις μααλόξ στις μούρες, το κρατούσατε! Αυλακώνανε τα δάκρυα της χαράς και το δικό μας μακιγιάζ. Το Σύνταγμα κρατούσε! Μας φώναζε πίσω! Γιατί «είμαστε καταδικασμένοι να νικήσουμε». Και θα νικήσουμε! Οπλισμένοι με τα μπουκαλάκια του μισού λίτρου με τα οποία έπλενε η πιτσιρικαρία σε μια αλυσίδα πανηγυριού κι αλληλεγγύης την Αμαλίας για να πατήσει η Νίκη. Γιατί το κάνετε ρώτησα. Για να φύγει η μυρωδιά του χημικού από την άσφαλτο. Για να αντέξει ο κόσμος και να ξαναγυρίσει. Παρκέ! Παρκέ έκανε η πιτσιρικαρία την Αμαλίας Για να αντέξει το Σύνταγμα. <br />
Αυτές οι στιγμές είναι δικές μου. Δεν μπορεί κανείς να μου τις κλέψει. Αυτά κρατάω από τη χρονιά που φεύγει. Κι αυτά είναι τα όπλα μας για τη χρονιά που έρχεται! Προπόνηση ήταν οι μέρες εκείνες. Προπόνηση κι οι μεγάλες απεργίες με συμμετοχή πρωτόγνωρη εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Προπόνηση και το πανηγύρι των παρελάσεων όπου οι «επίσημοι» όπου φύγει φύγει λύγισαν από τα γιούχα. Πήραν μια πρώτη γεύση τι τους περιμένει. Προπόνηση και πανηγύρι ψυχών! Πανηγύρι αλληλεγγύης! Πανηγύρι φαντασίας! Ερωτας που άφησε το σπόρο των λαϊκών συνελεύσεων στις γειτονιές, της άμεσης δημοκρατίας στις συλλογικότητες, στα μυαλά μας τα σκουριασμένα από το συγκεντρωτισμό. <br />
Και δεν καταγράφεις ήττες θα με ρωτήσετε. Μία! Απαντώ. Χάσαμε το πανεπιστημιακό άσυλο. Ηττα που θα κατατρώει τη συνείδηση του κινήματος και ιδίως της αριστεράς και δεν θα την αφήνει να κλείσει μάτι για πολλά χρόνια. Γιατί ενώ τις μάχες του Μεσοπρόθεσμου, των απεργιών και των παρελάσεων τις δώσαμε με αξιοπρέπεια, με ενθουσιασμό, το άσυλο το παραδώσαμε στον εχθρό αμαχητί. <br />
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/-soVseLm0Mzg/Tv7dMOxESEI/AAAAAAAAAOI/jJmKzjkbsRc/s1600/proponisi.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="214" src="http://4.bp.blogspot.com/-soVseLm0Mzg/Tv7dMOxESEI/AAAAAAAAAOI/jJmKzjkbsRc/s320/proponisi.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Στιγμιότυπο από την προπονητικού χαρακτήρα <br />
παρουσία του Αθηναϊκού Λαού στο Σύνταγμα </td></tr>
</tbody></table>Μαθήματα όμως είναι όλα! Μαθήματα για να μάθουμε να νικάμε. Γιατί αν μας λείπει κάτι είναι αυτό. Να μάθουμε να νικάμε. Στρατίσαμε φέτος. Κάναμε τα πρώτα βήματα τα νηπιακά. Τώρα, τη χρονιά που έρχεται θάμαστε αλλιώς! Πιο σθεναροί, πιο αλληλέγγυοι, πιο οργανωμένοι, πιο θετικοί. <br />
Όταν έχεις γευτεί μια φορά την πιθανότητα της Νίκης δεν την ξεχνάς αυτή τη γεύση ποτέ. Όπως όταν ήμασταν μικροί που οι γιαρμάδες μυρίζανε γιαρμαδίλα κι ακόμη αυτή την γεύση την ψάχνουμε. Μυρίζουμε τον κάθε γιαρμά. Μέχρι να βρούμε εκείνον των παιδικών μας χρόνων. Και θα τον βρούμε. Εν ανάγκη θα τον ξανακατασκευάσουμε. Οσο κόπο και να θέλει. Όταν έρχεται στο οδόφραγμα απάνω και σε βρίσκει η είδηση ότι η κυβέρνηση υποχωρεί το ξέρεις πια πως είναι. Και δεν το ξεχνάς ποτέ. Και το κυνηγάς. Την κυνηγάς αυτή τη γεύση.. Δεν είσαι εσύ που προχωράς συνειδητά. Είναι το ασυνείδητό σου που σε σπρώχνει προς εκείνη τη γεύση του πανηγυριού που γεύτηκες μια φορά και τη ζητάει η ψυχή σου. Γι’ αυτό αυτός ο δρόμος δεν έχει γυρισμό. Αυτό εννοεί το σύνθημα «είμαστε καταδικασμένοι». Γι’ αυτό το πρώτο πανό που θα μοστράρουμε τη μέρα εκείνη που θα αποφασίσουμε ότι τέλος σ’ αυτούς κι αρχή σε μας, θα είναι το πανό της Λαϊκής Συνέλευσης της Πλατείας Νέας Σμύρνης. Μ’ αυτό το σύνθημα. Και θα ξεδιπλώσουμε εκείνη τη μέρα όλα μας τα πανό. Όλα! Ότι κι αν γράφουν. Ότι κι αν έχουμε γράψει και φωνάξει όλα αυτά τα χρόνια θα τα προτάξουμε. Θα τα ανεμίσουμε σημαίες Νίκης. Κι αυτά θα χάνονται. Θα χάνονται μέσα στο πλήθος. Γιατί ο κόσμος θα είναι πολύς. Πόσος ήταν τη μέρα του πανευρωπαϊκού καλέσματος, ε! πέντε φορές τόσος. Και θα σπρώχνει με την παρουσία του ο κόσμος αυτός τη ζωή να προχωρήσει. Μπροστά! Κι η Νίκη θα μας γνέφει και θα μας κλείνει το μάτι! Πίσω από το κτίριο της Βουλής. Κι εμείς δεν θα φωνάζουμε πια «η μόνη αντιπολίτευση είμαστε εμείς» γιατί δεν θα είμαστε αντιπολίτευση. Θα είμαστε εμείς η αρχή! Η ίδια η κοινωνία!<br />
<div>Δεν θα ακούγονται συνθήματα πια! Μόνο μουσικές! Εκατοντάδες κιθάρες θα παίζουν και τα δάχτυλα θα ματώνουν πάνω στις χορδές σε έναν ξέφρενο ρυθμό. Κι εγώ που δεν θα μπορώ να φωνάξω ούτε να τραγουδήσω γιατί θα έχει κλείσει φωνή μου θα χτυπώ τις πλάκες της Αμαλίας με το τακούνι μου στο ρυθμό της Νίκης! Μέχρι να σπάσουν!<br />
<br />
Τη χρονιά που μας έρχεται! </div></div>Αίθραhttp://www.blogger.com/profile/01154070631931749548noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-7999731092962743199.post-1440535062913892462011-12-26T11:08:00.001+02:002011-12-26T11:09:50.228+02:00Αντί ευχών<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div>Γιορτές! Πώς μπορείς να είσαι καλά όταν γύρω σου οι άλλοι είναι χάλια; Ψήγματα αισιοδοξίας αναζητάς μέσα σου για να μοιράσεις, να χαμογελάσεις, να ερωτευτείς. Γυρνάς πίσω και λες «πώς φτάσαμε μέχρις εδώ;». Μια φράση σου έρχεται μόνο! Να τους δώσω μια κλωτσιά να τα γκρεμίσω όλα! Να ξαναρχίσω από την αρχή. Να τον σαπουνίσω αυτόν τον κόσμο, να τον ξεπλύνω από την αδικία, το αίμα. Να μοσχομυρίσει φρεσκάδα. Και γεννιέται το χαμόγελο. Αυτόματα. Αυτό μας λείπει! Η διατύπωση θετικού λόγου. Εχουμε μάθει όλα αυτά τα χρόνια σαν τα μωρά να χτυπάμε το πόδι κάτω και να λέμε δεν θέλω αυτό, δεν θέλω το άλλο. Με ένα όχι στο στόμα. Πιπίλα. Μήπως ήρθε η ώρα του μεγάλου Ναι; Μήπως ήρθε η ώρα να στρωθούμε όλοι μαζί, κουβαλώντας τις βαριές αποσκευές των αγώνων μας , τις εμπειρίες μας και, κυρίως, τα όνειρά μας, να στρωθούμε, επαναλαμβάνω και το υπογραμμίζω, και να φτιάξουμε το όνειρο αυτού που θέλουμε; Να το κατασκευάσουμε. Όπως ο αρχιτέκτονας πριν πιάσει τον ραπιτογκράφο γυρνάει και βλέπει γύρω του το τοπίο και σκέφτεται το οικοδόμημα. Σκέφτεται τους ανθρώπους που θα ζήσουν μέσα σ’ αυτό το σπίτι και τις ανέσεις τους! Τις χαρές τους, την καθημερινότητά τους. Βλέπει το σπίτι μέσα στο τοπίο και μέσα στο σπίτι ανθρώπους, Ακούει τα γέλια τους, τις μουσικές τους. Μετά φτιάνει τα σχέδια και μετά αρχίζουν τα γκρεμίσματα, οι εκχωματώσεις, οι θεμελιώσεις. <br />
<a href="http://p.twimg.com/AhiRS_BCAAADumF.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="pic.twitter.com/7LZEKQZw" border="0" height="240" src="http://p.twimg.com/AhiRS_BCAAADumF.jpg" width="320" /></a>Πιο ισχυρή δύναμη από τη μπουλντόζα η φαντασία του αρχιτέκτονα, η βούληση του ανθρώπου που θέλει ένα σπίτι. <br />
Δείτε αυτή τη φωτό. Πριν πιάσει ψαλίδι και βελόνα η μοδίστρα για να ράψει αυτό το φουστάνι, ονειρεύτηκε τη φλόγα, άκουσε το χάντο, το είδε να ξεδιπλώνεται και να πετάει με το στροβιλισμό της χορεύτριας. Ακουσε τα τακούνια της να χτυπάνε στο παρκέ.<br />
<div>Ας στρωθούμε. λοιπόν! Να διατυπώσουμε θετικό λόγο. Να κατασκευάσουμε πρώτα μέσα μας κι ύστερα σε συνεργασία και συνομολογία με τους φίλους μας, τους συναγωνιστές μας, τους δικούς μας, τους εμάς, τον καινούργιο κόσμο που θέλουμε.. Ας σκεφτούμε πολύ σοβαρά πως θέλουμε να είναι βαμμένα τα σχολεία με λαμπερά χρώματα και χωρίς κάγκελα. Ας δούμε με τα μάτια της φαντασίας μας τις παραλίες χωρίς φτηνοκατασκευάσματα που χαλάνε τη γεύση των ζευγαριών τις νύχτες με φεγγάρι, τα εργοστάσια να παράγουν αγαθά που κάνουν τις ζωές μας καλύτερες, τα παιδιά να παίζουν στους δρόμους, τους γιατρούς να θεραπεύουν και να παρέχουν ανακούφιση. Απλά πράγματα! Ας ονειρευτούμε τους εαυτούς μας καθισμένους στην ταβέρνα χωρίς άγχος για τους λογαριασμούς, για τον αν θα έχουμε δουλειά, σπίτι. Ας χτίσουμε μέσα μας έναν κόσμο γεμάτο σεβασμό στην καθημερινότητά μας. Έναν κόσμο αλληλέγγυο, όπου θα πάρει η άμυλα τη θέση του ανταγωνισμού, η γνώση κι η σοφία τη θέση της εξειδίκευσης, η λαμπρότητα του φωτός τη θέση του σκότους και της μιζέριας. <br />
Και τότε θα γίνει! Σας υπόσχομαι ότι θα γίνει! Όταν τα δούμε όλα αυτά με τη φαντασία μας, θα γεννηθεί μέσα μας και το πώς και το φως. Θα συμπαρασύρουμε κι άλλους μαζί μας που θα λαχταρήσουν να κατοικήσουν στο δικό μας όνειρο, που θα γίνει και δικό τους. Θα γίνουμε πολλοί. <br />
Ας ανοίξουμε τα μάτια της φαντασίας μας και θ’ ανοίξουν την ίδια ώρα και τα φτερά μας. Τότε θα δούμε και τον Παπαδήμο σαν έναν καθηγητάκο που κρατούσε με τα δόντια μια άδεια θέση 13 χρόνια, σαν αυτό που πραγματικά είναι: Έναν υπάλληλο των τραπεζών. Τους μπραβοπερικυκλωμένους εξουσιαστές σαν ανθρώπους φοβισμένους μπροστά στη δύναμή μας. Θα δούμε ότι τη θωράκιση του παντοδύναμου τραπεζικού συστήματος δεν είναι από ατσάλι αλλά από παπιέ μασίφ. Και το σύστημα εξουσίας σαν σκηνικό των έργων των παλιών του Φαρ Ουέστ. Μπροστά η μόστρα του σαλούν και παραπίσω η έρημος.. <br />
Και σας υπόσχομαι ότι οι επόμενες γιορτές θα είναι λαμπρές! Αυτές που μας προσήκουν. Του επιπέδου μας! <br />
<br />
</div></div>Αίθραhttp://www.blogger.com/profile/01154070631931749548noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7999731092962743199.post-49270801828780693542011-12-06T08:02:00.000+02:002011-12-06T08:02:34.101+02:00Αλέξη αδελφέ μου<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">Δεν ξέρω γιατί αλλά πάντα νομίζω ότι η πιο δυνατή κραυγή αλληλεγγύης και διαμαρτυρίας που ακούστηκε εκείνες τις ημέρες του Αλέξη ήταν το στένσιλ αυτό που κυκλοφόρησε στην Πόλη.<br />
<div style="text-align: center;">ALEXIS KARDESIMSIN. Αλέξη αδελφέ μου.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://3.bp.blogspot.com/-fgheBmFae7E/Tt2vaWjPWOI/AAAAAAAAANs/YZXRSxQwSOk/s1600/KARDESIMSIN.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="http://3.bp.blogspot.com/-fgheBmFae7E/Tt2vaWjPWOI/AAAAAAAAANs/YZXRSxQwSOk/s400/KARDESIMSIN.jpg" width="328" /></a></div>Η αστυνομία δολοφονεί!<br />
<br />
</div>Αίθραhttp://www.blogger.com/profile/01154070631931749548noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7999731092962743199.post-73806969197024229612011-12-02T21:50:00.002+02:002011-12-02T21:51:44.342+02:00Ολοι μαζί<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">Ολοι μαζί στον κόσμο των 140 χαρακτήρων. Ολοι μαζί στη ζωή! Ολοι μαζί στον αγώνα για μια καλύτερη ζωή! <br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/-aaXFlhgSVAU/Ttkr9ysgLCI/AAAAAAAAANk/KPWJwD7oJU8/s1600/simonleone_oloi_mazi.jpg-large" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="http://1.bp.blogspot.com/-aaXFlhgSVAU/Ttkr9ysgLCI/AAAAAAAAANk/KPWJwD7oJU8/s640/simonleone_oloi_mazi.jpg-large" width="394" /></a></div><br />
</div>Αίθραhttp://www.blogger.com/profile/01154070631931749548noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7999731092962743199.post-39876892533408104392011-12-02T00:34:00.001+02:002011-12-02T00:39:00.803+02:00Οταν αυτοί τα βρίσκουν στο κτίριο της Βουλής, η μόνη αντιπολίτευση είμαστε εμείς<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">ΟΤΑΝ ΑΥΤΟΙ ΤΑ ΒΡΙΣΚΟΥΝ ΣΤΟ ΚΤΙΡΙΟ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ,<br />
Η ΜΟΝΗ ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΜΕΙΣ<br />
<br />
"... Με τους ακροδεξιούς, τους νεοναζί, τους φασίστες δεν συζητάμε! τους πολεμάμε!"<br />
Δείτε το μέχρι τέλους!<br />
<br />
<object style="height: 390px; width: 640px"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/rBfCHC4HuB4?version=3&feature=player_detailpage"><param name="allowFullScreen" value="true"><param name="allowScriptAccess" value="always"><embed src="http://www.youtube.com/v/rBfCHC4HuB4?version=3&feature=player_detailpage" type="application/x-shockwave-flash" allowfullscreen="true" allowScriptAccess="always" width="580" height="360"></object><br />
</div><br />
Εκδήλωση παρουσία Πλεύρη, Αντώναρου, Μαγκούφη στην Ελληνική Κοινότητα στο ΒερολίνοΑίθραhttp://www.blogger.com/profile/01154070631931749548noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7999731092962743199.post-91040647605991795942011-11-15T08:08:00.000+02:002011-11-15T08:08:47.729+02:00Ανοιχτή Επιστολή ενός γονιού<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">Αναδημοσιεύουμε και προσυπογράφουμε την ανοιχτή επιστολή ενός γονιού που κυκλοφορεί στο διαδίκτυο και που αποδίδει όλη την αγωνία για τα τεκταινόμενα στην πολιτική σκηνή. <div>Πηγή : <a href="http://anoixthepistolh.blogspot.com/">Το γράμμα </a><br />
<br />
<span class="Apple-style-span" style="background-color: white; color: #222222; font-family: arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 19px;"><br />
</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="background-color: white; color: #222222; font-family: arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 19px;">Είμαι κι εγώ άλλος ένας γονιός γεμάτος αγωνίες για το μέλλον των παιδιών μου. Προσπαθώ να ενημερώνομαι όσο περισσότερο μπορώ για την πολιτική και οικονομική κατάσταση και όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας, αλλά όσοι είναι εργαζόμενοι γονείς μπορούν να κατανοήσουν ότι αυτό δεν είναι πάντα εφικτό ή επαρκές, κυρίως λόγω χρόνου.</span><br />
<div lang="el-GR" style="background-color: white; font-size: 13px; line-height: 19px; margin-bottom: 0cm; text-align: left;"><span class="Apple-style-span" style="color: #222222; font-family: arial, sans-serif;"><br />
</span></div><div style="background-color: white; color: #666666; font-family: 'Trebuchet MS', Trebuchet, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 19px; margin-bottom: 0cm; text-align: left;"></div><div lang="el-GR" style="background-color: white; color: #666666; font-family: 'Trebuchet MS', Trebuchet, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 19px; margin-bottom: 0cm; text-align: left;"><span style="color: #222222;"><span style="font-family: arial, sans-serif;">Πρόσφατα λοιπόν, και με αφορμή το σχηματισμό της προσωρινής κυβέρνησης, άρχισα να διαβάζω διάφορα άρθρα αναφορικά με τους νέους υπουργούς και υφυπουργούς που ορίστηκαν (τα βιογραφικά τους, ποια η μέχρι τώρα πολιτική ή κομματική τους πορεία κλπ). Να σημειώσω ότι είμαι από τους ανθρώπους που δεν υπήρξα ποτέ μέλος κάποιου κόμματος, αλλά ήμουν και είμαι πολιτικά ενεργός.</span></span><br />
<span style="color: #222222;"><span style="font-family: arial, sans-serif;"><br />
</span></span></div><div style="background-color: white; color: #666666; font-family: 'Trebuchet MS', Trebuchet, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 19px; margin-bottom: 0cm; text-align: left;"></div><div lang="el-GR" style="background-color: white; color: #666666; font-family: 'Trebuchet MS', Trebuchet, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 19px; margin-bottom: 0cm; text-align: left;"><span style="color: #222222;"><span style="font-family: arial, sans-serif;">Όπως οι περισσότεροι που διαβάζετε αυτή την επιστολή, έτσι κι εγώ πήγα δώδεκα χρόνια στο σχολείο. Κάθε χρονιά, από το 1981 και μετά, στις 17 Νοέμβρη τα σχολεία τιμούσαν τα παιδιά του Πολυτεχνείου. Έτσι και φέτος, τα σχολεία θα τιμήσουν τα παιδιά του Πολυτεχνείου που σκοτώθηκαν για να ρίξουν την χούντα του Παπαδόπουλου. Του δικτάτορα Παπαδόπουλου που ως τιμωρία για το πραξικόπημα που έκανε, το βασανισμό πολλών συνανθρώπων μας και το θάνατο των συγκεκριμένων παιδιών μπήκε φυλακή. Του δικτάτορα Παπαδόπουλου που, μέσα από τη φυλακή, ίδρυσε ένα φιλοχουντικό κόμμα, την ΕΠΕΝ. Γενικός γραμματέας της νεολαίας του κόμματος αυτού ήταν ένας άνθρωπος που σήμερα έχει γίνει υπουργός της χώρας. Θα μου πείτε, βουλευτής εκλέχθηκε, κυβερνητικό στέλεχος όμως δεν έγινε από ψηφισμένη από το λαό κυβέρνηση.</span></span></div><div style="background-color: white; color: #666666; font-family: 'Trebuchet MS', Trebuchet, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 19px; margin-bottom: 0cm; text-align: left;"></div><div lang="el-GR" style="background-color: white; font-size: 13px; line-height: 19px; margin-bottom: 0cm; text-align: left;"><span style="color: #222222; font-family: 'Trebuchet MS', Trebuchet, Verdana, sans-serif;"><span style="font-family: arial, sans-serif;">Και έρχομαι στο απλό ερώτημα:</span></span></div><div style="background-color: white; color: #666666; font-family: 'Trebuchet MS', Trebuchet, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 19px; margin-bottom: 0cm; text-align: left;"></div><div lang="el-GR" style="background-color: white; color: #666666; font-family: 'Trebuchet MS', Trebuchet, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 19px; margin-bottom: 0cm; text-align: left;"><span style="color: #222222;"><span style="font-family: arial, sans-serif;"><b>Πώς γίνεται ένα κράτος, που κλείνει όλα τα σχολειά της χώρας για να τιμήσει τον αγώνα ενάντια στον δικτάτορα Παπαδόπουλο, το ίδιο αυτό κράτος έξι μέρες πριν την φετινή επέτειο να διορίζει υπουργό τον άνθρωπο που ήταν στο κόμμα του δικτάτορα; Το κράτος αυτό έχει ίχνος ηθικής; έχει αξίες; έχει έστω λ ο γ ι κ ή;</b></span></span></div><div style="background-color: white; color: #666666; font-family: 'Trebuchet MS', Trebuchet, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 19px; margin-bottom: 0cm; text-align: left;"></div><div lang="el-GR" style="background-color: white; font-size: 13px; margin-bottom: 0cm; text-align: left;"><span style="color: #222222; font-family: 'Trebuchet MS', Trebuchet, Verdana, sans-serif; line-height: 18px;"><span style="font-family: arial, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="line-height: 19px;">Είμαι κι εγώ ένας «απλός» πολίτης που αναρωτιέται, πριν η νέα κυβέρνηση του μιλήσει για φόρους κ χρέος, </span><b style="line-height: 19px;">ποιο φόρο τιμής αποδίδει η ίδια σε όσους έδωσαν την ίδια τους τη ζωή για την Ελευθερία, και ποιο το χρέος της απέναντί τους</b><span class="Apple-style-span" style="line-height: 19px;">; Είμαι κι εγώ ένας «απλός» γονιός που θέλει να διδάξει στα παιδιά του τον ορισμό της </span></span></span><span class="Apple-style-span" style="color: #222222; font-family: arial, sans-serif; line-height: 24px;">Δημοκρατίας</span><span style="color: #222222; font-family: 'Trebuchet MS', Trebuchet, Verdana, sans-serif; line-height: 18px;"><span style="font-family: arial, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="line-height: 19px;"> και της </span></span></span><span class="Apple-style-span" style="color: #222222; font-family: arial, sans-serif; line-height: 24px;">Κοινωνικής </span><span class="Apple-style-span" style="color: #222222; font-family: arial, sans-serif; line-height: 24px;">δικαιοσύνης</span><span class="Apple-style-span" style="color: #222222; font-family: arial, sans-serif; line-height: 24px;">. Και πλέον δε φοβάμαι μόνο ότι δε θα μπορέσω να δώσω εξηγήσεις στο παιδί μου αν ερωτηθώ, αλλά πολύ περισσότερο πώς δεν μπορώ να του ζητήσω να πιστέψει και να αγωνιστεί για αυτές τις αξίες.</span></div><div lang="el-GR" style="background-color: white; font-size: 13px; margin-bottom: 0cm; text-align: left;"><span class="Apple-style-span" style="color: #222222; font-family: arial, sans-serif; line-height: 24px;"><br />
</span></div><div lang="el-GR" style="background-color: white; color: #666666; font-family: 'Trebuchet MS', Trebuchet, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 19px; margin-bottom: 0cm; text-align: left;"><span style="color: #500050;"><span style="font-family: arial, sans-serif;">ΥΓ. Σε περίπτωση που δεν το ξέρατε γιατί και εγώ δεν ήξερα αλλά έμαθα, σας στέλνω αυτά που εύκολα βρίσκει κανείς δημοσιευμένα στο ίντερνετ .</span></span></div><div style="background-color: white; color: #666666; font-family: 'Trebuchet MS', Trebuchet, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 19px; margin-bottom: 0cm; text-align: left;"></div><div style="background-color: white; color: #666666; font-family: 'Trebuchet MS', Trebuchet, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 19px; margin-bottom: 0cm; text-align: left;"></div><div style="background-color: white; color: #666666; font-family: 'Trebuchet MS', Trebuchet, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 19px; margin-bottom: 0cm; text-align: left;"></div><div lang="el-GR" style="background-color: white; color: #666666; font-family: 'Trebuchet MS', Trebuchet, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 19px; margin-bottom: 0cm; text-align: left;"><span style="color: #500050;"><span style="font-family: arial, sans-serif;"><i>Ο Μαυρουδής Βορίδης (κατά κόσμον Μάκης) γεννήθηκε το 1964. Ως μαθητής του Κολλεγίου Αθηνών, ηγήθηκε πανελλαδικά της εθνικιστικής μαθητικής οργάνωσης Ελεύθεροι Μαθητές. Στη Νομική Σχολή Αθηνών εισάγεται το 1983. Ένα χρόνο μετά, το 1984 γίνεται Γενικός Γραμματέας της ΕΠΕΝ στη θέση του Νίκου Μιχαλολιάκου, τωρινού προέδρου της Χρυσής Αυγής. Στη θέση αυτή παρέμεινε μέχρι και το 1990, έτος που αποφοίτησε από τη</i></span></span></div><div lang="el-GR" style="background-color: white; color: #666666; font-family: 'Trebuchet MS', Trebuchet, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 19px; margin-bottom: 0cm; text-align: left;"><span style="color: #500050;"><span style="font-family: arial, sans-serif;"><i>Νομική.</i></span></span></div><div lang="el-GR" style="background-color: white; color: #666666; font-family: 'Trebuchet MS', Trebuchet, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 19px; margin-bottom: 0cm; text-align: left;"><i style="color: #500050; font-family: arial, sans-serif;">Ήδη το 1985 ο φοιτητικός σύλλογος της Νομικής τον διαγράφει για τη φασιστική του δράση. Ένα χρόνο μετά το 1986, η Ε.Φ.Ε.Ε. Υποβάλλει εναντίον του μήνυση, μεταξύ άλλων για την επίθεση στις 22 Απριλίου του 1986. Σύμφωνα με την μηνυτήρια έκθεση, μεταξύ άλλων, μαζί με μέλη της Ε.Π.ΕΝ., τραυμάτισε με λοστούς και μαχαίρια φοιτητές και προκάλεσε καταστροφές στο κτήριο.</i></div><div lang="el-GR" style="background-color: white; color: #666666; font-family: 'Trebuchet MS', Trebuchet, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 19px; margin-bottom: 0cm; text-align: left;"><i style="color: #500050; font-family: arial, sans-serif;">Ο Μάκης Βορίδης το 1994 ιδρύει κόμμα με την ιδεολογική πλατφόρμα του Λεπέν το οποίο ο ίδιος ο πρόεδρος του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού Γιώργος Καρατζαφέρης είχε χαρακτηρίσει ακροδεξιό σε συνέντευξή του στο Έθνος στις 23/10 επιβεβαιώνοντας αφενός τις ακροδεξιές τάσεις και το έκνομο παρελθόν του Μάκη Βορίδη και παραδεχόμενος αφ΄ετέρου το δισταγμό του να τον συμπεριλάβει στο συνδυασμό του.</i></div><div style="background-color: white; color: #666666; font-family: 'Trebuchet MS', Trebuchet, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 19px; margin-bottom: 0cm; text-align: left;"><i style="color: #500050; font-family: arial, sans-serif;">Το 2000 ο Μάκης Βορίδης ήταν υποψήφιος βουλευτής με το συνδυασμό του Κώστα Πλεύρη, ιδρυτή της φασιστικής οργάνωσης 4η Αυγούστου. Σε συνέντευξη του στην αγγλόφωνη Athens News, στις 11 Ιουλίου του 2011 ο Μάκης Βορίδης αυτοπροσδιορίζεται ως εθνικιστής.</i></div><div style="background-color: white; color: #666666; font-family: 'Trebuchet MS', Trebuchet, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 19px; margin-bottom: 0cm; text-align: left;"><span style="color: #500050;"><span style="font-family: arial, sans-serif;"><span lang="el-GR"><i>Στις 11 Νοεμβρίου του 2011 ο Μαυρουδής Βορίδης διορίζεται υπουργός </i></span></span></span><span style="color: #222222;"><span style="font-family: arial, sans-serif;"><span lang="el-GR">Υποδομών Μεταφορών και Δικτύων</span></span></span><span style="color: #500050;"><span style="font-family: arial, sans-serif;"><span lang="el-GR"><i>.</i></span></span></span></div><div style="background-color: white; color: #666666; font-family: 'Trebuchet MS', Trebuchet, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 19px; margin-bottom: 0cm; text-align: left;"></div><div style="background-color: white; color: #666666; font-family: 'Trebuchet MS', Trebuchet, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 19px; margin-bottom: 0cm; text-align: left;"><br />
</div><div style="background-color: white; color: #666666; font-family: 'Trebuchet MS', Trebuchet, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 19px; margin-bottom: 0cm; text-align: left;">Πηγές:</div><div style="background-color: white; color: #666666; font-family: 'Trebuchet MS', Trebuchet, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 19px; margin-bottom: 0cm; text-align: left;">Ιός : <a href="http://www.iospress.gr/ios2002/ios20020609a.htm" style="color: #2288bb; line-height: normal; text-decoration: none;">http://www.iospress.gr/ios2002/ios20020609a.htm</a></div><div style="background-color: white; color: #666666; font-family: 'Trebuchet MS', Trebuchet, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 19px; margin-bottom: 0cm; text-align: left;"> <a href="http://www.iospress.gr/mikro2002/mikro20021005.htm" style="color: #2288bb; line-height: normal; text-decoration: none;">http://www.iospress.gr/mikro2002/mikro20021005.htm</a></div><div style="background-color: white; color: #666666; font-family: 'Trebuchet MS', Trebuchet, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 19px; margin-bottom: 0cm; text-align: left;">Enet: <a href="http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=226000" style="color: #2288bb; line-height: normal; text-decoration: none;">http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=226000</a></div><div style="background-color: white; color: #666666; font-family: 'Trebuchet MS', Trebuchet, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 19px; margin-bottom: 0cm; text-align: left;">Έθνος: 23.10.2006 Συνέντευξη Γ. Καρατζαφέρη στον Χρ. Μαχαίρα</div></div></div>Αίθραhttp://www.blogger.com/profile/01154070631931749548noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7999731092962743199.post-46050103555764058452011-11-02T07:25:00.000+02:002011-11-02T07:25:33.173+02:00Πέφτουν ή τους ρίχνουμε;<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">15 Ιούνη, για όσους δεν θυμούνται, επάνω στα οδοφράγματα ήρθε η είδηση ότι η κυβέρνηση κλυδωνίζεται. Πέφτουν, εκλογές, συγκυβέρνηση! Πισωγύρισμα τελικά. Μια ψήφος εμπιστοσύνης μάζεψε τους πασοκτζήδες από τους δρόμους! <br />
<br />
Σήμερα δεν θα γύριζαν ούτε οι πασοκτζήδες! Γιατί τι να γυρίσουν να κάνουν στην εφεδρεία; <br />
<br />
Σήμερα όμως που είμαστε πιο κοντά στο πρώτο βήμα προς τη Νίκη από ποτέ αντί να είμαστε στους δρόμους, ρυθμιστές των καταστάσεων, περιμένουμε τις εξελίξεις από τηλεοράσεως και το ΚΚΕ να πάει στη Βουλή την Παρασκευή με ραντεβού σαν στον οδοντίατρο για να καρπωθεί μηνών αγώνες, χιλιάδες δακρυγόνα και τα σπασμένα μας κεφάλια. <br />
<br />
Σήμερα έπρεπε να πλημμυρίζει το Σύνταγμα από κόσμο! Σήμερα! Χωρίς σημαίες! Με ένα μόνο πανό! Στα τσακίδια. Και πάμε για τους επόμενους. Εχει σημασία να φύγουν διωγμένοι! Έχει σημασία να φύγουν με τα γιούχα μας στ’ αυτιά τους. Και γι’αυτούς και για τους επόμενους που θα ρίξουμε. Γιατί έχουμε λίγη δουλίτσα ακόμη! <br />
<br />
Γι’ αυτό, καλοί οι αγώνες για τα χαράτσια, καλά τα επιμέρους κινήματα αλλά ο στόχος είναι πιο κεντρικός! ΝΑ ΦΥΓΟΥΝ! και ενώ φτιάχνουν βαλίτσες, εμείς που τους φέραμε μέχρι την πόρτα, μαζευόμαστε στα κουκούλια μας. Κάνουμε cocooning και παραγγέλνουμε πίτσες για να δούμε στην τηλεόραση τι θα πει η Καϊλή. Τι να σου πει η Καϊλή; Το πολύ πολύ ότι έκλεισε ο Χόντος! <br />
<br />
Όταν πλησιάζουμε στη Νίκη ξεχνάμε το ρόλο μας; Ότι είμαστε ρυθμιστές! Αντί να συμπεριφερόμαστε ως ενήλικες, ως ρυθμιστές, να διεκδικούμε ακόμη πιο μαχητικά, επανερχόμαστε στο ρόλο του τηλεθεατή! Τι είπαν οι αγορές; Τι είπε ο Σαρκοζί, πώς αντέδρασε η Μέρκελ. Μα τόσον καιρό όλοι αυτοί δεν έλεγαν; Δεν είναι κι αυτά που συμβαίνουν η αναμενόμενη φάση μιας σχεδιασμένης από εμάς πορείας ή κάνω λάθος; <br />
<br />
Και τότε γιατί λιώναμε τα παπούτσια μας και όχι μόνο στους δρόμους αυτόν τον καιρό! Για ν’ ανέβει η τηλεθέαση τη μέρα της πτώσης; Της πρώτης πτώσης. <br />
<br />
Εχει σημασία να φύγουν διωγμένοι! Έχει σημασία να φύγουν καταποντισμένοι! Με κόσμο στους δρόμους! Με τα γιούχα ν’ αντηχούν στ’ αυτιά τους για χρόνια. Χωρίς μούρη ν’ αντικρύσουν τα παιδιά τους, το γείτονα, το συνεργάτη. Αυτοί που ψήφισαν το Μεσοπρόθεσμο. Αυτό θα είναι μάθημα και για τους επόμενους. <br />
<br />
Ολοι στους δρόμους! Ολοι στον αγώνα! <br />
<br />
</div>Αίθραhttp://www.blogger.com/profile/01154070631931749548noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-7999731092962743199.post-9651396939421649502011-10-30T09:38:00.001+02:002011-10-30T09:40:33.242+02:00Πρόβες και Πρόεδροι<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://2.bp.blogspot.com/-P9jTcOuRrAk/Tqz8LF5F2AI/AAAAAAAAANA/nFvXBFZjjSQ/s1600/moutza_610x400.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="209" src="http://2.bp.blogspot.com/-P9jTcOuRrAk/Tqz8LF5F2AI/AAAAAAAAANA/nFvXBFZjjSQ/s320/moutza_610x400.jpg" width="320" /></a></div>Φυσικά οι αντιδράσεις στις παρελάσεις έριξαν λίπασμα στα φτερά που έχουν φυτρώσει στις πλάτες μας. Δικαίως η μούτζα ενός λαρισαίου πιτσιρικά έγινε σύμβολο αντίστασης, Συνόψισε ακριβώς την αυθόρμητη αντίδραση ενός κόσμου που σε κάθε πόλη, σε κάθε πόλη, αποφάσισε να πει το δικό του ΟΧΙ. Ακόμη κι εκείνοι που δεν ήταν στο οργανωμένο κομμάτι με το πανό και την ντουντούκα μπήκαν στο χορό αμέσως μόλις έγινε αντιληπτό τι συμβαίνει. Μάτια αμήχανα στην αρχή που γυάλιζαν αμέσως μόλις καταλάβαιναν τι γινόταν. Κι ορμούσαν με τις πλάτες τους ή μ’ ένα χειροκρότημα ή μ’ ότι τέλος πάντων διέθετε η ψυχή τους να συμβάλουν στο γλέντι. <br />
Ένα δυο σημεία νομίζω ότι πρέπει να συγκρατήσουμε: <br />
Το πράγμα ήταν αυθόρμητο! Αυτό αποδεικνύεται εύκολα απ’το ότι σε κάθε περίπτωση τα πανό ήταν διαφορετικά, εμπνευσμένα ή στερεότυπα με διαφορετικές υπογραφές. Ηταν διαφορετική η μεθόδευση σε κάθε μέρος. Με κορυφή φυσικά τη Θεσσαλονίκη όπου εμποδίστηκε τελείως η παρέλαση, είχαμε διαφορετικές εκφράσεις του ίδιου φαινομένου, του ίδιου ΟΧΙ. <br />
<br />
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/-5Prp2F9rYJA/Tqz8a10EUOI/AAAAAAAAANI/ufpv7NC7Hpg/s1600/parelash21pano2.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="150" src="http://1.bp.blogspot.com/-5Prp2F9rYJA/Tqz8a10EUOI/AAAAAAAAANI/ufpv7NC7Hpg/s200/parelash21pano2.jpg" width="200" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Νέα Σμύρνη<br />
Το ΟΧΙ της ΛαΪκής Συνέλευσης</td></tr>
</tbody></table>Στη Φλώρινα η παρέλαση μετετράπη σε κηδεία, στην Ξάνθη ο κόσμος έβγαζε τα παιδιά έξω από την παρέλαση, στη Νέα Σμύρνη λύκεια παρέλασαν με πανό στη θέση της σημαίας κι ηγήθηκαν μιας μεγάλης πορείας που ακολούθησε την παρέλαση. Η ΛαΪκή Συνέλευση και δύο δημοτικές κινήσεις πήραν θέση με τα πανό τους πίσω από ένα πανό λυκείου. Στο Χαλάνδρι όλος ο κόσμος ακολούθησε ένα πανό της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Στη Σύρο που είχε απαγορευθεί η παρέλαση έγινε με τσαμπουκά και με έναν καταπληκτικό πανηγυρικό ενός εκπροσώπου της τοπικής ΕΛΜΕ που κατέληξε σε ένα βροντερό «Ολοι στον αγώνα»(*). Στην Αθήνα χρειάστηκαν τεράστιες αστυνομικές δυνάμεις και αρκετές φυσουνιές για να μην χαλάσει το χτένισμα της διαμαντοπούλας. Πλήθη! <br />
Και το πιο σημαντικό: Ο κόσμος που συμμετείχε δεν είχε συνείδηση ότι το ίδιο γίνεται σ’ όλη την Ελλάδα την ίδια στιγμή. Ο καθένας ως άτομο ή ως ομάδα έδινε τον δικό του αγώνα νομίζοντας ότι είναι μια μικρή μειοψηφία που αποφάσισε να βγάλει από μέσα του τον αγωνιστικό του εαυτό. Και οποία ικανοποίηση όταν με τα τηλέφωνα στην αρχή και μετά πανηγυρικά από τα μέσα συνειδητοποιούσε ότι δεν έμεινε παρέλαση για παρέλαση όρθια. Ότι όλοι είχαν πει το ίδιο ΟΧΙ. Πολλοί! Παντού! Για πρώτη φορά παντού! Παντού οι πολιτικοί γιουχαΪστηκαν με τον ίδιο τρόπο. Είδα τον Μητροπολίτη της Ν. Σμύρνης να μαζεύει τα φουστάνια και να τρέχει από την εξέδρα των επισήμων αναρωτούμενος για την ποιότητα των συναναστροφών του. Με ποιους κάνει παρέα! Με τις αρχές της πόλης, τους αξιοσέβαστους ή με έναν εσμό που δεν χορταίνει γιούχα.<br />
Κι άντε να πάνε σπίτια τους! Και τι θα πούνε στις γυναίκες τους! Ότι κάτι μου έτυχε κι άλλαξα σώβρακο. Κάτι έπρεπε να πούνε. Κι αρχίσανε τα του σύριζα. Ενας σ’ ένα κανάλι είπε και για την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και κάποιος άλλος για αναρχικούς, Αλλά δεν μασάει πια κανείς. Γιατί καθένας μας σ’ αυτό το πανηγύρι είδε τον εαυτό του. Τον γείτονα, τον μπακάλη, την περιπτερού, τη μαμά του συμμαθητή.<br />
<br />
Εκτονώσεις είπαν οι άπιστοι, οι αιώνιοι θωμάδες. Πρόβα λέω εγώ και δεν θα κουραστώ, Πρόβα είναι όλα για τη μεγάλη πρεμιέρα. Την πρεμιέρα του λαού που έρχεται. Κι όταν θα σηκωθεί αυτή η αυλαία δεν θα ξαναπέσει ποτέ. <br />
<br />
Κι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας; Που γιουχαϊστηκε! Θίχτηκαν οι θεσμοί; Θίχτηκαν και κλονίστηκαν! Και αποκαθηλώθηκε από τα μυαλά όλων ένας πρόεδρος που δεν βρήκε μια φορά μια κουβέντα να πει για τα παιδιά που λιποθυμούν από την πείνα στο Πέραμα. Ο «εγγυητής της ενότητας» πήρε εντολή από την κυβέρνηση των 2850 δακρυγόνων να αποχωρήσει. Από την ίδια την Τρόϊκα.<br />
<br />
Αλλά φεύ ο λαός δεν έσκασε. Εβαλε στη θέση του άλλον. Αμέσως! Αυτόν που είναι ο πραγματικός εγγυητής. Αυτόν που είναι το ζωντανό σύμβολο της αντίστασης. Όχι μόνο της αντίστασης του τότε. Αλλά της καθημερινής, της διαρκούς. Το Μανώλη Γλέζο. «Πρώτη φορά, μετά από 71 χρόνια, η επέτειος της 28ης Οκτωβρίου πήρε το πραγματικό νόημα», είπε ο έφηβος που κατέβασε τη σημαία από την Ακρόπολη στην κατοχή. Και με την αριστοτεχνική μαεστρία του παλιού εδαϊτη κοινοβουλευτικού έθαψε τις διαμαντοπούλες από το κανάλι της «Εφημερίδος της Κυβερνήσεως» κι έβαλε τα πράγματα στη θέση τους. Διαφωνώ πολιτικά μαζί του. Κι εγώ και πολύς κόσμος(**). Αλλά όλοι είπαμε, Να κάποιος που παρότι διαφωνείς μαζί του αξίζει να τον σέβεσαι, να τον έχεις πρότυπο. Την ακουρασιά του, την αβαρεμάρα του να παλεύει τόσα χρόνια για τα ιδανικά του, την πίστη στα μάτια του. Τις καταδίκες του σε θάνατο και τις επιστολές που κατεύθαναν σε κιβώτια από το παγκόσμιο κίνημα και απαιτούσαν να του δοθεί χάρη. Νάσαι καλά Μανώλη Γλέζο, Πρόεδρε ημών των εφήβων! Αμες δε γεσόμεθα πολλώ κάρονες. <br />
<br />
</div><br />
<object style="height: 390px; width: 640px;"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/8qpZ_UgG-d0?version=3&feature=player_embedded"><param name="allowFullScreen" value="true"><param name="allowScriptAccess" value="always"><embed src="http://www.youtube.com/v/8qpZ_UgG-d0?version=3&feature=player_embedded" type="application/x-shockwave-flash" allowfullscreen="true" allowScriptAccess="always" width="320" height="180"></object><br />
Νέα Σμύρνη οι μαθητές λένε το δικό τους ΟΧΙ παρελαύνοντας με πανό<br />
_____________<br />
(*) απολαύστε το στο blog της αγαπημένης Κίρκης <a href="http://farmakoglwssa-kirki.blogspot.com/2011/10/blog-post_29.html">Σύρος - Κι όμως η παρέλαση έγινε </a> <br />
<div class="MsoNormal">(**) και πάλι στης Κίρκης <a href="http://farmakoglwssa-kirki.blogspot.com/2011/10/kirkh-kirkh-kadmou-sadinoel2-1-minute.html">Ο κόσμος οτυ τουίτερ για το Γλέζο </a></div><div class="MsoNormal"><br />
</div><br />
<br />
<br />
</div>Αίθραhttp://www.blogger.com/profile/01154070631931749548noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7999731092962743199.post-91442313834415283102011-10-27T12:06:00.001+03:002011-10-27T12:14:42.360+03:00Αυτό το ΟΧΙ θα γίνει ΝΑΙ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">Ας πούμε όλοι τώρα ένα ΟΧΙ για να έρθει πιο γρήγορα το δικό μας ΝΑΙ!<br />
ΝΑΙ στη ζωή μας<br />
ΝΑΙ στα όνειρά μας<br />
ΝΑΙ στο μέλλον<br />
ΝΑΙ στη μόρφωση, στον ελεύθερο χρόνο, στη δημιουργία!<br />
ΝΑΙ στην ελπίδα<br />
ΝΑΙ σ'έναν κόσμο φρέσκο, πλημμυρισμένο από φως!<br />
<br />
Αυτό το ΟΧΙ θα γίνει ΝΑΙ!<br />
<img alt="#Greece Το φυλλάδιο του ΟΧΙ (εικόνα) - The #oxi campaign flyer (image format) " src="http://s3.amazonaws.com/twitpic/photos/full/433222237.jpg?AWSAccessKeyId=AKIAJF3XCCKACR3QDMOA&Expires=1319706164&Signature=jNebHXYFHml9wrR%2FJlj1ZfSMAVg%3D" /></div>Αίθραhttp://www.blogger.com/profile/01154070631931749548noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7999731092962743199.post-70898080482621873502011-10-23T12:23:00.002+03:002011-10-24T06:41:55.060+03:00Ναι είμαι βάζελη!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://3.bp.blogspot.com/-lrZ96cNo4QU/TqPc8kRvAdI/AAAAAAAAAMw/4nOYIW8BeUQ/s1600/pano.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="191" src="http://3.bp.blogspot.com/-lrZ96cNo4QU/TqPc8kRvAdI/AAAAAAAAAMw/4nOYIW8BeUQ/s400/pano.jpg" width="400" /></a></div><br />
</div>Αίθραhttp://www.blogger.com/profile/01154070631931749548noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7999731092962743199.post-82833311559636454572011-10-22T02:53:00.006+03:002011-10-24T06:36:10.677+03:00Η εξέγερση της λιτότητας<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://3.bp.blogspot.com/-1td7VfrzgM0/TqIC0PBEjfI/AAAAAAAAAMQ/JRRzkN0CVDg/s1600/liberation-226x300.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="320" src="http://3.bp.blogspot.com/-1td7VfrzgM0/TqIC0PBEjfI/AAAAAAAAAMQ/JRRzkN0CVDg/s320/liberation-226x300.jpg" width="241" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Εξώφυλλο της γαλλικής εφημερίδας Liberation<br />
της επαύριο της 19ο<br />
Η εξέγερση της λιτότητας </td></tr>
</tbody></table><div>Ενας νεκρός! Πριν απ’ οτιδήποτε άλλο ένας νεκρός. Της λιτότητας, της κρίσης, της καταστολής. Ο πρώτος νεκρός του μεσοπρόθεσμου. Ενας διαδηλωτής που δεν γύρισε σπίτι του. Δεν πυροβολήθηκε! Σύμφωνοι, επέλεξε όμως να τον βρει ο θάνατος εκεί που τον βρήκε! Ορθιο! Διαμαρτυρόμενο γι’ αυτά που συμβαίνουν. Να απαιτεί μια καλύτερη ζωή. Τη ζωή του. Σε λάθος μπλοκ για κάποιους και για μένα ίσως. Πάντως στο δρόμο! </div><br />
Στους δρόμους! <br />
<br />
Στους δικούς μας δρόμους ο δικός μας νεκρός! Ο νεκρός της λιτότητας. Ο νεκρός των αγώνων μας.<br />
<div><br />
</div><div>Κι ας παρεξηγηθεί το ΚΚΕ. Το έχει ξανακάνει άλλωστε. Είναι παραξηγιάρικο. Ετσι είχε παρεξηγηθεί και με τον Αρη. Χρόνια πολλά ήταν παρεξηγημένοι. Τσακωμένοι με τον πεθαμένο. Τσακωμένοι με τον ήρωα. Τους ξύνιζε! Τους ζάβωνε που το κάδρο του κοσμεί τα σαλόνια των αγώνων. Γιατί εκεινού κι όχι του Μανδρέκα που είναι και πιο κούκλος, λέμε τώρα. Και σαν τις γριές τις θρήσκες είπε ότι τώρα που φτάνει το τέλος, γιατί το βλέπει, ας συγχωρεθώ και με τον Αρη. Και τον συγχώρεσε. Μισό όμως! Τον αποκατέστησε πολιτικά κι είπε : «είχε δίκιο ο Αρης η Βάρκιζα ήταν λάθος» αλλά στο κόμμα δεν τον ξαναέγραψε γιατί λέει παράκουσε τη μαλακισμένη διαταγή. Γιατί η διαταγή μαλακισμένη ξεμαλακισμένη διαταγή είναι. Ο δημοκρατικός συγκεντρωτισμός. Ο λόγος της ύπαρξης. You are my destiny. <br />
<br />
Γι’ αυτό κι όσοι έχουν πάρε δώσε με άλλου είδους κέρατα όπως κάτι άμεσες δημοκρατίες και κάτι τέτοια αυτοί φίδια κολοβά. Προβοκάτορες! Δεν έχουν σχέση με τους λαΪκούς αγώνες, με την εργατική τάξη. Είναι όλοι πρώην πασοκτζήδες μετανιωμένοι που αντί να πάνε στην Παναγία της Τήνου να εξομολογηθούνε πάνε μέχρι το Σύνταγμα και κάνουνε μετάνοιες. Και τα δακρυγόνα δεν τα πετάει η αστυνομία στην Οθωνος γι’ αυτούς αλλά για να χτυπήσει ευθέως το ΠΑΜΕ που είναι στη Χαλυβουργική εκείνη την ώρα και περιφρουρεί την απεργία. Αυταπόδεικτα πράγματα δηλαδή. <br />
Σούρτα φέρτα όμως ο κόσμος τους, άλλος γιατί πήγε ο ξάδελφός του άλλος γιατί κατέβηκε ο ίδιος στο Σύνταγμα με τα πολιτικά (κι είδα πολλούς παλιούς φίλους) άρχισε η γρίνια. Και σου λέει τι να κάνω τι να κάνω. Κάτσε με ένα σμπάρο να χτυπήσω δυο τρία τριγώνια. <br />
<br />
Πρώτον να βουλώσω κανένα εσωτερικό στόμα ότι είμαστε κι εμείς στο Σύνταγμα αλλά όχι όπως οι άλλοι οι καραγκιοζηδες του ΣΥΝ αλλά κομιλφό. <br />
Δεύτερον θα δείξω για μια ακόμη φορά ότι όταν αλλάξει η εξουσία χέρια δεν θα σπάσει τζάμι. Θα βγει η Βαρδινογιάνναινα στην πόρτα με το δίσκο με τις τσικουδιές και θα πει. Μπουγιουρούμ κι ελάτε να τα πάρετε και πάρτε κι ένα κέρασμα. Γιατί όταν περιφρουρούμε εμείς ρουθούνι δεν ανοίγει και κανείς δεν τολμάει να μας αγγίξει. <br />
Τρίτον και το κυριότερον. Θα δείξουμε πίστη στο πολίτευμα. Οσο είμαστε εμείς στο δρόμο τη Βουλή, το ιερό και το όσιο της αστικής δημοκρατίας, το ναό μέσα στον οποίο ψηφίστηκε το άγιο μεσοπρόθεσμο δεν θα τον αγγίξει κανείς,. Από το πτώμα μας. <br />
<br />
Εστειλε τις προσκλήσεις λοιπόν δυο τρεις μέρες πριν να ξέρει κι ο κόσμος ότι εκείνη τη μέρα το Σύνταγμα είναι δικό του, μην τύχει και χορέψει κανείς πάνω στη δική του παραγγελιά και πήρε θέση όχι μάχης αλλά ακαμψίας. Πλήρους ακαμψίας. <br />
<br />
Με κώλο τη Βουλή, η περιφρούρησή του συμπαγές τείχος προστάτευε πρώτον το δικό τους κόσμο μην τύχει κι έλθει σε επαφή με τίποτις μιάσματα σαν την ομοσπονδία των δασκάλων, καμιά ΑΝΤΑΡΣΥΑ και κολλήσει τίποτε AIDS και για το ΣΥΡΙΖΑ είχανε ειδικά απολυμαντικά μαντηλάκια αυτά που είχαν βγει για τη γρίπη των χοίρων. Μην πει κανείς κιχ. Τον δάγκωσα. Η ίδια έγινα μάρτυρας των ειρωνικών τους σχολίων, του τρόπου που η περιφρούρηση αντιμετώπιζε όλους τους εκτός μπλοκ ΠΑΜΕ. Χειρότερα απ’ όσο αντιμετωπίζουμε τους μπάτσους. Η ίδια. Πασοκτζού μ’ ανεβάζανε πασοκτζού με κατεβάζανε. Δηλαδή οι εκτός των τειχών το λιγότερο παλιαδελφάρες. Όπως το λέω. Και ξαναλέω μην πει κανείς κιχ. <br />
<br />
Την πρώτη του διημέρου σε κουβέντες μαζί τους τους έλεγα, ας πούμε. Θα καθίσετε εδώ σήμερα μην την κάνετε πάλι! Εδώ να τους ρίξουμε! Κι η απάντηση ήταν ειρωνικότατη. Εμείς γουστάρουμε να τους ρίξουμε αύριο. <br />
<br />
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/-KKtEsbAHatY/TqINFar191I/AAAAAAAAAMY/JcdBOWAD_IA/s1600/19obouli.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="198" src="http://1.bp.blogspot.com/-KKtEsbAHatY/TqINFar191I/AAAAAAAAAMY/JcdBOWAD_IA/s320/19obouli.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">19 Οκτώβρη επίθεση στο πλέγμα </td></tr>
</tbody></table>Φάτε την. Και φάτε την χοντρά. Μέχρι το λαιμό. <br />
<br />
Η ζωή είναι πουτάνα κι αλλιώς τα θέλει. Κι η κατάσταση είναι εξεγερσιακή, <br />
<br />
Κι αυτό πάθατε μανδρεκέοι. Που δακρυγόνο δεν έχετε δει ούτε στο σινεμά!!<br />
<br />
Η κατάσταση είναι εξεγερσιακή. Κι όποιος δεν το βλέπει κακό του κεφαλιού του κι ας πρόσεχε. <br />
<br />
Ξανά: Η κατάσταση είναι εξεγερσιακή. Βήμα βήμα για να τα ξεκαθαρίζουμε και θα επανέλθουμε στο μανδρεκέϊκο. <br />
<br />
Μετά το ζοριλίκι της 5 Μάη στο πρώτο μνημόνιο ξαναβάλαμε την ουρά στα σκέλια κι όλοι λέγανε «μας πήρε από κάτω». Τέλος! </div><div>24 Μάη οι πλατείες ήταν μόνο με τα περιστέρια και 25 Μάη πλημμύρισαν. Από κόσμο, από νιάτα, από μάτια, από ιδέες, από μαχητικότητα. Από Δημοκρατία. Ε ρε γλέντια! Και πήγαμε στο μάχη για το μεσοπρόθεσμο με τραγούδια. Και με σχέδιο. Και τη φάγαμε. Για χίλιους λόγους εκ των οποίων ο 1ος η καταστολή. Και ξανά η ουρά στα σκέλια και ξανά οι καλοθελητές. Δεν πάμε πουθενά. Χάσαμε. Αυτός ο κόσμος για να ξαναμαζευτεί θέλει 5 χρόνια και άλλες μην πω. Δεν καταγράψανε όμως οι απαισιόδοξοι στο μυαλό τους μια λεπτομέρεια, Μικρή αλλά σημαίνουσα. Ότι όλοι τότε κάναμε ένα κλικ μπροστά. Οποιος δεν είχε βγει στο δρόμο βγήκε, όποιος έβγαινε αλλά δεν έπαιρνε πέτρα πήρε, όποιος έπαιρνε πέτρα πήρε καδρόνι κι όποιος έβλεπε μπάτσο κι άλλαζε πεζοδρόμιο γύρισε πίσω μες το δακρυγονίδι δυο και τρεις και παραπάνω φορές. Και το κυριότερο, όποιος ανταρσίτης συφίλιαζε με το συριζαίο τον πήρε αγκαλιά και τον έβγαλε έξω για να πάρει ανάσα. Αγκαλιά. Τα ξεχάσαμε λοιπόν αυτά κι οι γρουσουζαραιοι αρχίσανε τα χάσαμε. Και πάει και βάϊ βάϊ. <br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br />
</div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/-1sIjPZUUbMQ/TqIOByV3FRI/AAAAAAAAAMg/dkpBwLdVXqc/s1600/19fullprotest_05.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="211" src="http://1.bp.blogspot.com/-1sIjPZUUbMQ/TqIOByV3FRI/AAAAAAAAAMg/dkpBwLdVXqc/s320/19fullprotest_05.jpg" width="320" /></a></div><a href="http://4.bp.blogspot.com/-fapKSIuZZKk/TqIOELjuoVI/AAAAAAAAAMo/bNjKQvm0exI/s1600/19+protest_04.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="211" src="http://4.bp.blogspot.com/-fapKSIuZZKk/TqIOELjuoVI/AAAAAAAAAMo/bNjKQvm0exI/s320/19+protest_04.jpg" width="320" /></a>Και ήρθε η 19 Οκτώβρη. Που παραμονή λέγανε. Ε! άμα μαζευτούμε καμιά 30ριά χιλιάδες θάμαστε ευχαριστημένοι. Και τι να λέμε. Τέτοιο κόσμο η Αθήνα είχε να δει από την πρώτη πορεία του Πολυτεχνείου μετά τη Χούντα. . Και τελειώνει αυτή η μέρα. Με καταστολή αλλά και συγκρούσεις. Και ξανά το τροπάριο. Αύριο δεν θα κατέβει κανείς. Κι έρχεται και η 20η και γεμίζουν πάλι οι δρόμοι. Κι εκεί δεν έχει κουβέντα. Αφήστε το επεισόδιο με το ΚΚΕ και τους αναρχικούς. Κάντε ότι το ξεχνάτε. Δεν το ξεχνώ αλλά προσωρινά, για την κουβέντα. Η καταστολή ήταν από τις πιο βίαιες αλλά και οι συγκρούσεις από τις πιο σφοδρές. Κι όποιος είχε μάτια θα έβλεπε ότι οι συγκρούεις δεν ήταν μόνο με συνήθεις τύπους. Είδα 40ρηδες με ακάλυπτο πρόσωπο και το στυλιάρι από φτυάρι στο χέρι. Βιοπαλαιστές. Με φανερή την αγωνία στο πρόσωπο. Την απόγνωση και την απόφαση. Μίλησα μαζί τους. 18 μήνες άνεργος με δύο παιδιά. 20 μήνες χωρίς μεροκάματο με μωρό Θα τους φάω μου είπε. Εξαιρέσεις θα μου πείτε. Δείγμα από το μέλλον λέω εγώ. Τοιμαστείτε. Από το άμεσο μέλλον. Η κατάσταση στις 20 ήταν εξεγερσιακή. Το επεισόδιο στις παρυφές του ΚΚΕ δεν ήταν το μέτρο. Κυριάρχησε για πολλούς λόγους αλλά σκύψτε και δείτε και τα πέριξ. <br />
<br />
Μην βαυκαλιζόμαστε στην ζεστή μητρική αγκαλιά του δεν γίνεται τίποτε. Κάθε μέρα θα είναι πιο κοντινή στη μέρα που η ανάγκη θα βγει στους δρόμους. Κι η ανάγκη είναι θηρίο ασυγκράτητο. Δεν είναι ιδεολογία που σε βγάζει στο δρόμο και μετά έρχονται τα υπαρξιακά και σε κάνουν κάπως και μετά τα οικογενειακά και τα δεν μπορώ άλλο τη διάσπαση και την έλλειψη ενότητας. Χέστηκε η ανάγκη και για την φιλοευρωπαϊκή στάση του συνασπισμού και για το πολιτικό υποκείμενο και για τη φοράδα στο αλώνι και για την τύφλα στα μάτια μας. Η ανάγκη και η φτώχεια θα βγουν στους δρόμους και θα πουν: ήρθαμε για να μείνουμε. Κανονίστε. Γι’αυτό γανιάζω κάθε μέρα να λέω ότι θα νικήσουμε. Γιατί κάθε μέρα και περισσότερος κόσμος παρατάει τις αυταπάτες, φεύγει από την ομηρία των κομμάτων όχι από ιδεολογία αλλά γιατί αυτά αυτή τη στιγμή δεν έχουν τίποτε να του δώσουν πια, και δεν έχει που να πάει παρά μόνο τους δρόμους. Προχτές η προτελευταία ομάδα που εγκατέλειψε το Σύνταγμα ήταν το ταριφάτο. Χαμένοι από χέρι οι πιο νταντεμένοι απ’όλες τις κυβερνήσεις. Καπιταλισμός κύριε. <br />
<br />
Και η ενότητα θα μου πείτε; Το περίφημο πολιτικό υποκείμενο που το ακούω και βγάζω φουσκάλες. Την ενότητα έτσι όπως την διαπραγματεύονται οι ηγεσίες της αριστεράς ξεχάστε τη για τους εξής λόγους. Πρώτον οι ηγεσίες της αριστεράς όλες ΟΛΕΣ είναι για τα σκουπίδια. Και, δεύτερον, όπως είναι η κατάσταση μες τα κόμματα δεν κάνει τίποτε άλλο παρά να διαιώνιζει τη γεύση της ήττας. <br />
<br />
Θέλει άλλα κόλπα. Και τι κάνουμε; θα μου πείτε. Αυτό που κάνουμε θα σας πω. Θα διεμβολίζουμε καθημερινά και με όλους τους τρόπους τα υπάρχοντα κόμματα και σχήματα (και το ΚΚΕ) οι έχοντες κοινωνήσει το κρασί του Συντάγματος. Να δημιουργούμε οριζόντια δίκτυα επικοινωνίας μεταξύ αγωνιστών που βλέπουν στον ορίζοντα κάτι καλύτερο και έχουν επίγνωση ότι αυτή η αριστερά δεν νικάει. Αλλά η νίκη έρχεται και πρέπει να την προϋπαντήσουμε. </div><div>Και το ΚΚΕ; θα μου πείτε θα νικήσει κι αυτό; Αυτό τι να σας πω μάλλον δεν το ενδιαφέρει η νίκη.. Αλλά κι εμείς ξέρουμε να ξεχωρίζουμε τους λαΪκούς αγωνιστές από τους μανδρεκαίους. Φαίνονται απ’ τα μάτια. Μαζί μας θα έλθουν. Κάποια στιγμή. Αλλά το ΚΚΕ ως μηχανισμό θα το βρούμε μπροστά μας. Ανάχωμα. Θα προσέχει να μην σπάσει το τζάμι της βαρδινογιάνναινας. <br />
<br />
Κι ένα τελευταίο που δεν θα άντεχα αν δεν το ‘γραφα. Την ώρα της Νίκης ο Αρης από κει που είναι θα μας χαμογελάει. Κι όσο για την απόφαση της αποκατάστασής του θα την βλέπει κείνη την ώρα και θα κρατάει το αριστερό του @@άρι. Για να κάνει ομοιοκαταληξία. <br />
<br />
</div></div>Αίθραhttp://www.blogger.com/profile/01154070631931749548noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-7999731092962743199.post-27450835330532612142011-10-12T10:09:00.012+03:002011-10-24T06:45:29.140+03:00Οι Ελευθερίες<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div style="text-align: right;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;"><a href="https://twitter.com/#!/podilatris">@podilatris</a> : Ένα παιδί μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο ενώ ήταν στο σχολείο, </span></div><div style="text-align: right;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;">επειδή λυποθήμησε από την πείνα. </span></div><div><div style="text-align: right;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;">Από την ΠΕΙΝΑ ρε... εχω παθει σοκ!!!!</span></div><br />
Ο Ντεσπεράτος, τον φώναζε ο Αποστόλης. Μάταια κάθε φορά τον διόρθωνε ότι δεν είναι ντεσπεράτος και δεν κλείνεται. Είναι ξένο! Ντεσπεράντο, ο άπελπις του έλεγε! Στα παλιά μου τα παπούτσια μάστορα του απαντούσε. Ολους τους έλεγε μαστόρους. Είκοσι πέντε χρόνια στο μηχανουργείο με λίγα γράμματα αλλά μυαλό! Φςςς! Πως δεν πήγες σχολείο; Πήγα αλλά σταμάτησα! Δεν τα έπαιρνα. <br />
Αυτό το δεν τα έπαιρνα τον θύμωνε τρελά. Χρόνια σπουδές στα παιδαγωγικά κι εδώ και στο εξωτερικό. Γαλλία, Φινλανδία και πάλι Γαλλία και μετά πίσω και μετά σκατά. Στα φροντιστήρια! Κάθε μέρα και χειρότερα. Ντεσπεράντο. Το παρατσούκλι αυτό του το είχανε κολλήσει στο Παρίσι. Ανακατεμένος με το γκοσαριό με απόψεις πάντα πολύ προοδευτικές, κατά τη γνώμη του, αλλά πάντα με μια μίρλα. Τίποτε δεν γίνεται, η αριστερά δεν προκόβει... Δεν θα πετύχουμε ποτέ, αυτό δε γίνεται, εκείνο είναι ανέφικτο κι έτσι του κολλήσανε το απελπισμένος. Το μόστραρε κι αυτός γιατί ως παρατσούκλι ήταν καλή γκομενοπαγίδα. Τον πιάνανε διάφορες να τον παρηγορήσουνε και όλο και κάτι ξερόγλυφε. Μέχρι που εμφανίστηκε η Ελευθερία. Εκεί μπήκε τελεία. Από ντεσπεράντο έγινε ορντινάτσα της Λευτερίτσας και το κυριότερο του άρεσε. Δεν την άφηνε βήμα. Στα μάτια. Και τί μάτια! Σαν ανταριασμένος ουρανός. Στροβιλίζανε μέσα τους στα σύννεφα όπως όταν έχει σοροκάδα. Κι ένα χαμόγελο λίγο λοξό. Α ρε Ελευθερία, είπε δυνατά. Ο Αποστόλης τον σκέπασε με το μπουφάν και του έφτιαξε την πετσέτα που είχε για μαξιλάρι. Κοντεσίνα σ’ έχω δάσκαλε, κοντεσίνα. Τρίτη ημέρα που δεν είχαν πάει σπίτια τους. Πόλεμο κάνουμε μάστορα, πόλεμο, του έλεγε. Τρεις μέρες είχαν αναλάβει αυτό το οδόφραγμα. Ηταν το πίσω μέρος του Παντείου όπου αποθήκευαν διάφορες προμήθειες που κουβαλούσε ο κόσμος από τις από κει γειτονιές για το κέντρο και γίνονταν και ορισμένες συνελεύσεις και συντονιστικά που ήταν αδύνατον να γίνουν στους δρόμους. Περνούσαν κι άλλοι. Πολλοί είναι η αλήθεια. Αλλά αυτό το είχαν αναλάβει προσωπικώς.<br />
Προσωπικώς επαναλάμβανε κι ο Αποστόλης. Που τη βρήκαμε την πετσέτα; Την έφερε μια κερία από απέναντι μαζί με το φαί που χλαπάκιασες το μεσημέρι. Ωραία; Μμμ! Μισότριβη. Εσύ όλες μισότριβες τις λες. Από εφόδια; Κάτι φέρανε οι κοπέλες του Παντείου όμως μέχρι εδώ δεν θα φτάσουνε. Θα φτάσουνε! Φαλάγγι θα μας πάρουνε. Τι φαλάγγι ρε ντεσπεράτε! Εδώ τους έχουμε κάνει τα μούτρα κρέας. Τρεις μέρες αδειάζουνε απάνω μας όλα τα ληγμένα του Ισραήλ και πίσω δεν κάνει κανείς. Ο ένας δρόμος αδειάζει ο άλλος γεμίζει. Γι’ αυτό σε λένε ντεσπεράτο γιατί δεν πιστεύεις. Εδώ ρε έχουμε μπροστά μας τα καινούργια κι εσύ κοιτάς πίσω στις Γαλλίες. Εδώ σε λίγο φεύγουνε κυνηγημένοι κι όλα θα είναι δικά μας. Και τότε να δεις!<br />
Το τηλέφωνο τώρα τι το κοιτάς; Ότι θα δουλέψει. Τώρα θα το δουλέψουμε με μανιατό για σένα για να μιλήσεις με το κορίτσι. Κινητή τηλεφωνία με μανιατό χασκογέλασε και τον έσπρωξε. Τηλέφωνα γιοκ κι όσοι πέρασαν το ίδιο είπαν. Μόνο σε ορισμένες γειτονιές πιάνει κι αυτό όχι όλες οι εταιρείες. Μόνο σταθερά! Να άντε χτύπα αυτήν την πόρτα και πες να κάνω ένα τηλεφωνάκι στο Παρίσι μισό λεφτό; Δεν είναι στο Παρίσι. Ερχεται! Μπορεί να έχει έρθει. Πως θάρθει ρε Ντεσπεράτε.; σ’ όλα σου αρνητικός και σ’ αυτό αισιόδοξος. Το ξέρω έρχεται. Είναι στο δρόμο. Δεν έρχεται για μένα. Ερχεται γιατί είναι γιατρός. Και με τα πόδια άμα χρειαστεί θα έρθει<br />
Πότε την ειδοποίησες; Είναι ειδοποιημένη. Μαθαίνει τα πάντα. Την ξέρω. Αλλά άφησα μήνυμα και στον αδελφό της ότι είναι ανάγκη. Είναι η ώρα. Κι εσύ πως το ξέρεις ότι είναι η ώρα; εσύ μας έχεις γανώσει το κεφάλι ότι δεν θα γίνει τίποτε και τη μάχη τη δίνουμε για την τιμή των όπλων. Οτι θα χάσουμε. Από το μεσοπρόθεσμο σε θυμάμαι. Στην πρώτη τη γραμμή, 48 ώρες στο χημικό, αιμόπτυση έκανες στη Διονυσίου Αεροπαγίτου αλλά το όλο λάθη κάνουμε στο στόμα. Κι αφού θα χάσουμε τί κάθεσαι και κάνεις αιμόπτυση και δεν πας σπιτάκι σου; Αφού υπάρχουν τόσα λάθη γιατί να κάνουμε τα ίδια με ρώτησες το πρώτο βράδυ. Δύσκολα Απόστολε, είναι δύσκολα τα πράγματα. Δεν την ελέγχουμε την κατάσταση. Συντονισμός μηδέν Κι όλος αυτός ο κόσμος που ο καθένας είναι στο δρόμο για άλλους λόγους ο καθένας … Εδώ στον ισπανικό με τέτοια οργάνωση, με στρατιωτική πειθαρχία, με τις διεθνείς ταξιαρχίες και είδες. Τί είδα ρε μαλακοπίτουρα που έβαλες πάλι την κασέτα με τον ισπανικό. Τί είδα; Τί σχέση έχει ο φάντης με το ρετσινόλαδο; Αντε πέσε να ξεραθείς μήπως έρθει η κυρία εκ Γαλλίας να σε βρει φρέσκο. Αύριο θα πας να κάνεις μπάνιο και να ξυριστείς. Σειρά σου. Που; Εκεί που πήγα εγώ σήμερα. Στης γιαγιάς. Να δεις περιποίηση η γυναίκα. Δεν στάπα γιατί εκείνη την ώρα είχες υψηλή ρητορική με τους άλλους τους τζερεμέδες τους συριζαίους. Γρουσουζεύατε πάλι όλοι μαζί. Η νομίζεις ότι δεν σας άκουσα. Πήγα που λες στη γιαγιά και μου έδωσε πετσέτες της ώρας. Μυρίζανε κανέλα. Λεβάντα ρεεεεε: Κανέλα ρε μαλάκα κανέλα σου λέω. Στέγνωσα και τα εσώρουχα μ’ ένα πιστολάκι. Με κυνηγούσε να μου δώσει και φαϊ αλλά δεν πήρα. Είδα το σπίτι και κατάλαβα. Μόνο ένα γλυκό βύσσινο. Δασκάλα μου είπε. Δυο παιδιά και μια εγγονή κι απ’ ότι κατάλαβα όλοι στους δρόμους. Ουφ! Γύρισα να στα πω αλλά η συνέλευση επί του οδοφράγματος άργησε να πάρει τέλος. Δεν μαλλιάζει η γλώσσα σας ήθελα νάξερα. Μη γελάς. Και που τους θυμόσαστε όλους αυτούς τους πεθαμένους και τους ξεθάβετε κάθε φορά. Και καλά Λένιν και τέτοια τα ξέρω κι εγώ! Αλλά εκείνους τους γκράμσηδες και τους μπακούνηδες. Και σε ώρα δουλειάς! Τί δουλειά ρε Αποστόλη ; Τί δουλειά; Δουλειά είναι δάσκαλε. Δουλειά. Η πιο σοβαρή. Να έχεις τα μάτια σου δεκατέσσερα να κοιτάς τί γίνεται και να περιμένεις. Εγώ μ’ αυτό διαφωνώ με το να περιμένεις. Η συνεννόηση είναι συνεννόηση. Εδώ είπαμε. Εδώ φυλάμε. Ρε εμπρός λαέ μη σκύβεις το κεφάλι ο μόνος δρόμος είναι βενζινα και μπουκάλι. Ρε Αποστόλη ! Καλά ντε!! Μια κουβέντα είπαμε. <br />
Πέφτω δάσκαλε πέφτω καμιά ώρα και βλέπουμε.<br />
Ξέσφιξε ο Αποστόλης τα κορδόνια από τα αθλητικά και έπεσε πάνω στο στομάχι του Ντεσπεράντο. Αυτός κοιτούσε τ’ αστέρια. Πως γίνανε όλα τόσο γρήγορα. Μήνες μετά το μεσοπρόθεσμο κι ερχότανε η μια κατραπακιά πάνω στην άλλη. Χαράτσια καινούργια, μειώσεις μισθών, ανεργία παντού. Οποιον συναντούσες χωρίς δουλειά. Δεν κουνιότανε φύλλο όμως. Εκείνο το Σύνταγμα είχε στοιχειώσει. Κάτι ψοφοαπεργίες από εδώ και από κει αλλά … Οι καταλήψεις στα πανεπιστήμια άδοξο τέλος. <br />
<br />
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://2.bp.blogspot.com/-uGsG1X3lNXM/TpVKsQql-gI/AAAAAAAAAME/dcAsZTJB9w4/s1600/perama11.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="229" src="http://2.bp.blogspot.com/-uGsG1X3lNXM/TpVKsQql-gI/AAAAAAAAAME/dcAsZTJB9w4/s320/perama11.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><a href="http://korydallos.blogspot.com/2010/09/blog-post_9648.html">Πέραμα</a> </td></tr>
</tbody></table>Το γλέντι άρχισε από το Πέραμα. Μια μάνα πήγε το παιδί στο ιατρείο κι ο γιατρός ρώτησε από πότε έχει να φάει. Από προχτές είπε η μάνα. Μια μερίδα μακαρόνια. Είχε πάρει πολλές φορές την ίδια απάντηση ο γιατρός αλλά αυτή ήταν η σταγόνα. Τα μάτια του οχτάχρονου κοριτσιού τον κοίταξαν με φόβο μόλις σηκώθηκε απότομα. Φώναξε να φέρουν ένα ποτήρι πορτοκαλάδα και μπισκότα. Ζόρισε το παιδί να το πιεί και το μπούκωσε ο ίδιος ένα μπισκότο. Τα υπόλοιπα τα έβαλε στην τσέπη της ποδιάς του. Με το στηθοσκόπιο ακόμη στο σβέρκο βούτηξε το παιδί στην αγκαλιά ξαπλωτό και βγήκε από την πόρτα κλωτσώντας χωρίς να δώσει λογαριασμό ούτε στη μάνα ούτε σε κανέναν. Η μάνα τον πήρε από πίσω ότι ο γιατρός τρελάθηκε. Από την άλλη κάτι της έλεγε ότι κάτι καλό θα γίνει. Ο γιατρός άνοιγε τα κανιά του με το παιδί στην αγκαλιά κι η μάνα από πίσω. Στο δρόμο γνωστοί και άγνωστοι πήραν το ζευγάρι από πίσω.<br />
Ο γιατρός σταμάτησε έξω από το Δημαρχείο και χωρίς να αφήσει το παιδί από τα χέρια άρχισε να ουρλιάζει. Βγες έξω ρε καραγκιόζη που θες να είσαι και Δήμαρχος. Αυτό το παιδί έχει να φάει δύο μέρες! Πες και στ’ αφεντικά σου μας κάνατε Ουγκάντα. Και στην Ουγκάντα τα εμβόλια τα δίνει το κράτος. Εδώ τα κάνατε ιδιωτικά. Είδαμε ιλαρά που την είχαμε δει μόνο στα βιβλία. Οι φωνές του γιατρού μάζεψαν κόσμο. Ενας ένας που καταλάβαινε τι γινόταν ειδοποιούσε. Μαzεύτηκε λαός. Από το Δημαρχείο κιχ. Δυο παράθυρα που ήταν ανοιχτά κλείσανε. Αρχισαν τα συνθήματα. Το παιδί στα χέρια του γιατρού ήταν ήσυχο. Μπορεί γιατί έβλεπε τη μάνα του να μην κλαίει αλλά να κρατάει περήφανο το κεφάλι ψηλά. Μπορεί γιατί τα μπισκότα ήταν γεμιστά.<br />
Κάποιος πήρε μια πέτρα και την πέταξε στην πόρτα. Κάπόιοι άλλοι προσπάθησαν να τον σταματήσουν. Σε δέκα λεπτά ήρθαν τα ΜΑΤ. Εντωμεταξύ ο κόσμος είχε γίνει πια διαδήλωση. Στα ΜΑΤ μπροστά μπήκε η μάνα. Δεν θα χτυπήσετε είπε. Πεθαίνουμε. Πεθαίνουμε της πείνας. Ενας διμοιρίτης την έσπρωξε με την ασπίδα. Τα ουρλιαχτά ακούστηκαν μέχρι τη Σαλαμίνα. Ο κόσμος σάλεψε σαν ένα πράμα. Αρχισε η μάχη. 4 τραυματίες κι η μάνα. Ηρθαν τα κανάλια. Ξένα πρακτορεία,. Κινηματικά μέσα. Η φωτογραφία της Λευτερίτσας έκανε σε μισή ώρα το γύρο του κόσμου στο διαδίκτυο. Σε λιγότερο από δύο ώρες χωρίς τα ελληνικά κανάλια να αναφέρουν τίποτε μόνο με το διαδίκτυο άρχισε να μηρμυγκιάζει το Σύνταγμα. Χωρίς πανό. Ο Λευκός Πϋργος λαός. Πάτρα, Βόλος, Γιάννενα, Μυτιλήνη όπου είχε πανεπιστήμιο πρώτες. Και στις μικρές. Κι έξω από το Λευκό Πύργο ένα μεγάλο πανό Η Λευτερίτσα θα φέρει την Ελευθερία. <br />
<br />
Τελειωμό τα πλήθη. Βρέθηκε με τον Αποστόλη που είχαν να βρεθούν από το Μεσοπρόθεσμο, στα σκαλάκια στη διομαδική. Μιλούσε! Αυτός ο πρακτικός, ο πάντα προσγειωμένος δεν μίλησε καθόλου για τα πρακτικά, Είπε μόνο δυο κουβέντες για τα λόγια και τα χρόνια τα χαμένα και μετά άρχισε να περιγράφει το πως θα είναι η καινούργια ζωή. Ενώ μπροστά τους είχαν τη μεγάλη μάχη αυτός έβλεπε από πίσω της. Σαν να ήταν διαφανής αυτή η μέρα, αυτές οι ημέρες. Περιέγραψε την επόμενη. Πως θα ήταν η ζωή. Πως η πρώτη μας δουλειά θα ήταν τα εργοστάσια τροφίμων. Οι αλευρόμυλοι. Η ενέργεια. Η τηλεφωνία. Και τα σχολεία που θα τα βάψουμε χρωματιστά. Είπε ακόμη κάτι και για τη μουσική. Ότι η αρχή θα γίνει με τη μουσική. Κουνούσε το κεφάλι του όσο τον άκουγε. Πάντα αιθεροβάμων. Δεν βλέπει ότι είμαστε κυκλωμένοι. Δεν βλέπει ότι θα μας λιανίσουνε. Κάτι σκαλίστηκε μέσα του όμως. Εκεί με τα χρωματιστά σχολεία. Ολοι στα οδοφράγματα τώρα! τελείωσε ο μάστορας. Ολοι στα οδοφράγματα! έπιασε τον εαυτό του να φωνάζει κοιτώντας τον χωρίς να μπορεί να τον διακρίνει καλά γιατί το απογευματινό φως διυλιζότανε μέσα από τα δάκρυά του.<br />
Δεν χώρισαν τις τρεις αυτές μέρες .Μόνο για κατούρημα.<br />
Που βρισκόμαστε τώρα; Που βρισκόμαστε Και την δικιά μου Ελευθερία θα φέρει η Λευτερίτσα.<br />
<br />
Η Λευτερίτσα είναι τώρα 19 χρονών. Πρώτο έτος στη Δραματική Σχολή Αρτας. Στο Πολιτιστικό Πανεπιστήμιο που ιδρύθηκε πέρυσι εκεί.<br />
Ο γιατρός είναι σε αποστολή στην Αφρική. Καλεσμένος της ελληνίδας διευθύντριας μεγάλου διακρατικού οργανισμού που είχε γνωρίσει στο Σύνταγμα.<br />
Ο Ντεσπεράντο ακόμη δεν έχει πιστέψει στη Νίκη. Είναι καθηγητής στο Πανεπιστήμιο κι ακόμη γρινιάζει στην Ελευθερία. Ότι τίποτα δεν γίνεται σωστά!<br />
Η Ελευθερία είχε έρθει. Οδικώς! Τα αεροδρόμια κλειστά. Παρουσιάστηκε στο ΛαΪκο. Το πρώτο Νοσοκομείο που πέρασε στα χέρια των εργαζομένων.<br />
<br />
Ο Αποστόλης είναι μάνατζερ στους αυτοδιαχειριζόμενους κυλινδρόμυλους. <br />
Α ρε Απόστολε μόνο εσύ τα πίστεψες. Και μόνο εσύ είχες δίκιο! Σαν να τα είχες δει! Σαν να είχες μπει στη μηχανή του χρόνου!<br />
<br />
------------<br />
<span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;">Ζήτησα μια μέρα από τους διαδικτυακούς φίλους @giopso και @simonleone να μου πουν από μια λέξη και μια φράση κλειδί για να φτιάξουμε ένα κείμενο για το φευγιό τους </span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;">Ο @giopso απάντησε "Η μηχανή του χρόνου" και "Ελευθερία" και </span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;">ο @simonleone απάντησε "Ανταριασμένος ουρανός" και "ντεσπεράντο"</span><br />
<br />
<br />
</div></div><object style="height: 390px; width: 640px;"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/MDCfsQFNIO4?version=3"><param name="allowFullScreen" value="true"><param name="allowScriptAccess" value="always"><embed src="http://www.youtube.com/v/MDCfsQFNIO4?version=3" type="application/x-shockwave-flash" allowfullscreen="true" allowScriptAccess="always" width="580" height="360"></object></div>Αίθραhttp://www.blogger.com/profile/01154070631931749548noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7999731092962743199.post-2451868313003950972011-10-11T14:20:00.003+03:002011-10-24T06:40:15.057+03:00Στις 15 Οκτωβρίου βγες στο δρόμο<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">Βουλιάζει η Μαδρίτη, βουλιάζει κι η Αθήνα<br />
Λαμόγια δεν θα βγάλετε ούτε αυτόν το μήνα<br />
<br />
<object style="height: 390px; width: 640px;"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/a_8FEwTNSgk?version=3"><param name="allowFullScreen" value="true"><param name="allowScriptAccess" value="always"><embed src="http://www.youtube.com/v/a_8FEwTNSgk?version=3" type="application/x-shockwave-flash" allowfullscreen="true" allowScriptAccess="always" width="580" height="360"></object></div>Αίθραhttp://www.blogger.com/profile/01154070631931749548noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-7999731092962743199.post-1677948645198644282011-10-09T11:27:00.002+03:002011-10-24T06:31:04.653+03:0015 Οκτώβρη Ολος ο κόσμος μια πλατεία<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">15 Οκτώβρη μην κλείσετε τίποτε. Τίποτε γενέθλια τίποτις ριγιουνιονς, τίποτε θα πάω για ψώνια. Εχουμε δουλειά. 15 Οκτώβρη μιλάμε εμείς.<br />
Κυρίως για να τη σπάσουμε στους παναγοπουλαίους και στους Γεσεέδες. <br />
15 Οκτωβρίου στη Συνέλευση των Συνελεύσεων Αντε να την κάνουμε στην πάνω πλατεία αυτή τη φορά παιδιά! Πάμε δυνατά.<br />
<br />
<img src="http://a2.sphotos.ak.fbcdn.net/hphotos-ak-snc7/s720x720/314497_10150409387284579_682409578_10156557_139609678_n.jpg" /><br />
<br />
<br />
</div>Αίθραhttp://www.blogger.com/profile/01154070631931749548noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7999731092962743199.post-55248493798334630972011-10-09T04:30:00.004+03:002011-10-10T00:05:26.470+03:00Τσε Καπετάνιε, σταυραδελφέ!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div>9 Οκτωβρίου 1967 στη Βολιβία δολοφονήθηκε ο γελαστός κομαντάντε. Ο καπετάν Τσε. Στο σακίδιό του βρέθηκε, μεταξύ άλλων, ένα σημειωματάριο με ποιήματα. </div><div><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><div style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><br />
</div><br />
<div style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"></div>Η φωτογραφία αυτή που έγινε το σύμβολο των εξεγερμένων όλου του κόσμου είναι του Alberto Korda. Τραβήχτηκε 5 Μαρτίου 1960 όταν ο Τσε ήταν 31 χρονών, στην κηδεία των θυμάτων μιας έκρηξης στο Coubre. <br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><div style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img height="328" src="http://4.bp.blogspot.com/_jgOk14EG5h4/TGZzpe1GsCI/AAAAAAAAAjM/n5ZeRd_DxhA/s400/Heroico1.jpg" width="400" /></div><br />
<div></div><div><br />
</div>Τσε Καπετάνιε<br />
.........................<br />
Μάγουλο μ΄ ανάρια γενειάδα <br />
και την κρεατοεληά του νεαρού άγιου <br />
πάνω σε κεχριμπάρι πρόσωπο. <br />
Φωνή αταλάντευτη πού κουμαντάρει, χωρίς να διατάζει, <br />
που διατάζει συντροφικά, που κουμαντάρει σα φίλος, <br />
τρυφερή φωνή και σκληρή μαζί, σύντροφου ηγέτη. <br />
Κάθε μέρα και σε θωρούμε υπουργό, <br />
κάθε μέρα φαντάρο, κάθε ημέρα <br />
ένα απλό και δύσκολο παλληκάρι <br />
κάθε μέρα. <br />
Κι αγνό σαν ένα βρέφος, <br />
σαν ένα άντρα ακέραιο,<br />
<div>.............................<br />
ΤΣΕ Καπετάνιε! <br />
Σταυραδερφέ! </div><div><br />
Απόσπασμα από το ποιήμα "Τσε Καπετάνιε" του Nicolas Guillen σε μετάφραση Στάθη Κανναβού </div><div><br />
</div><div>Δείτε αυτό το<a href="http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=49292"> αφιέρωμα </a></div>και δείτε κι <a href="http://tsamatis.blogspot.com/2007/10/blog-post_09.html">αυτό </a></div>Αίθραhttp://www.blogger.com/profile/01154070631931749548noreply@blogger.com0