Τρίτη 15 Νοεμβρίου 2011

Ανοιχτή Επιστολή ενός γονιού

Αναδημοσιεύουμε και προσυπογράφουμε την ανοιχτή επιστολή ενός γονιού που κυκλοφορεί στο διαδίκτυο και που αποδίδει όλη την αγωνία για τα τεκταινόμενα στην πολιτική σκηνή. 
Πηγή : Το γράμμα 



Είμαι κι εγώ άλλος ένας γονιός γεμάτος αγωνίες για το μέλλον των παιδιών μου. Προσπαθώ να ενημερώνομαι όσο περισσότερο μπορώ για την πολιτική και οικονομική κατάσταση και όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας, αλλά όσοι είναι εργαζόμενοι γονείς μπορούν να κατανοήσουν ότι αυτό δεν είναι πάντα εφικτό ή επαρκές, κυρίως λόγω χρόνου.

Πρόσφατα λοιπόν, και με αφορμή το σχηματισμό της προσωρινής κυβέρνησης, άρχισα να διαβάζω διάφορα άρθρα αναφορικά με τους νέους υπουργούς και υφυπουργούς που ορίστηκαν (τα βιογραφικά τους, ποια η μέχρι τώρα πολιτική ή κομματική τους πορεία κλπ). Να σημειώσω ότι είμαι από τους ανθρώπους που δεν υπήρξα ποτέ μέλος κάποιου κόμματος, αλλά ήμουν και είμαι πολιτικά ενεργός.

Όπως οι περισσότεροι που διαβάζετε αυτή την επιστολή, έτσι κι εγώ πήγα δώδεκα χρόνια στο σχολείο. Κάθε χρονιά, από το 1981 και μετά, στις 17 Νοέμβρη τα σχολεία τιμούσαν τα παιδιά του Πολυτεχνείου. Έτσι και φέτος, τα σχολεία θα τιμήσουν τα παιδιά του Πολυτεχνείου που σκοτώθηκαν για να ρίξουν την χούντα του Παπαδόπουλου. Του δικτάτορα Παπαδόπουλου που ως τιμωρία για το πραξικόπημα που έκανε, το βασανισμό πολλών συνανθρώπων μας και το θάνατο των συγκεκριμένων παιδιών μπήκε φυλακή. Του δικτάτορα Παπαδόπουλου που, μέσα από τη φυλακή, ίδρυσε ένα φιλοχουντικό κόμμα, την ΕΠΕΝ. Γενικός γραμματέας της νεολαίας του κόμματος αυτού ήταν ένας άνθρωπος που σήμερα έχει γίνει υπουργός της χώρας. Θα μου πείτε, βουλευτής εκλέχθηκε, κυβερνητικό στέλεχος όμως δεν έγινε από ψηφισμένη από το λαό κυβέρνηση.
Και έρχομαι στο απλό ερώτημα:
Πώς γίνεται ένα κράτος, που κλείνει όλα τα σχολειά της χώρας για να τιμήσει τον αγώνα ενάντια στον δικτάτορα Παπαδόπουλο, το ίδιο αυτό κράτος έξι μέρες πριν την φετινή επέτειο να διορίζει υπουργό τον άνθρωπο που ήταν στο κόμμα του δικτάτορα; Το κράτος αυτό έχει ίχνος ηθικής; έχει αξίες; έχει έστω λ ο γ ι κ ή;
Είμαι κι εγώ ένας «απλός» πολίτης που αναρωτιέται, πριν η νέα κυβέρνηση του μιλήσει για φόρους κ χρέος, ποιο φόρο τιμής αποδίδει η ίδια σε όσους έδωσαν την ίδια τους τη ζωή για την Ελευθερία, και ποιο το χρέος της απέναντί τους;  Είμαι κι εγώ ένας «απλός» γονιός που θέλει να διδάξει στα παιδιά του τον ορισμό της Δημοκρατίας και της Κοινωνικής δικαιοσύνης. Και πλέον δε φοβάμαι μόνο ότι δε θα μπορέσω να δώσω εξηγήσεις στο παιδί μου αν ερωτηθώ, αλλά πολύ περισσότερο πώς δεν μπορώ να του ζητήσω να πιστέψει και να αγωνιστεί για αυτές τις αξίες.

ΥΓ. Σε περίπτωση που δεν το ξέρατε γιατί και εγώ δεν ήξερα  αλλά έμαθα, σας στέλνω αυτά που εύκολα βρίσκει κανείς δημοσιευμένα στο ίντερνετ .
Ο Μαυρουδής Βορίδης (κατά κόσμον Μάκης) γεννήθηκε το 1964. Ως μαθητής του Κολλεγίου Αθηνών, ηγήθηκε πανελλαδικά της εθνικιστικής μαθητικής οργάνωσης Ελεύθεροι Μαθητές. Στη Νομική Σχολή Αθηνών εισάγεται το 1983. Ένα χρόνο μετά, το 1984 γίνεται Γενικός Γραμματέας της ΕΠΕΝ στη θέση του Νίκου Μιχαλολιάκου, τωρινού προέδρου της Χρυσής Αυγής. Στη θέση αυτή παρέμεινε μέχρι και το 1990, έτος που αποφοίτησε από τη
Νομική.
Ήδη το 1985 ο φοιτητικός σύλλογος της Νομικής τον διαγράφει για τη φασιστική του δράση. Ένα χρόνο μετά το 1986, η Ε.Φ.Ε.Ε. Υποβάλλει εναντίον του μήνυση, μεταξύ άλλων για την επίθεση στις 22 Απριλίου του 1986. Σύμφωνα με την μηνυτήρια έκθεση, μεταξύ άλλων, μαζί με μέλη της Ε.Π.ΕΝ., τραυμάτισε με λοστούς και μαχαίρια φοιτητές και προκάλεσε καταστροφές στο κτήριο.
Ο Μάκης Βορίδης το 1994 ιδρύει κόμμα με την ιδεολογική πλατφόρμα του Λεπέν το οποίο ο ίδιος ο πρόεδρος του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού Γιώργος Καρατζαφέρης είχε χαρακτηρίσει ακροδεξιό σε συνέντευξή του στο Έθνος στις 23/10 επιβεβαιώνοντας αφενός τις ακροδεξιές τάσεις και το έκνομο παρελθόν του Μάκη Βορίδη και παραδεχόμενος αφ΄ετέρου το δισταγμό του να τον συμπεριλάβει στο συνδυασμό του.
Το 2000 ο Μάκης Βορίδης ήταν υποψήφιος βουλευτής με το συνδυασμό του Κώστα Πλεύρη, ιδρυτή της φασιστικής οργάνωσης 4η Αυγούστου.  Σε συνέντευξη του στην αγγλόφωνη Athens News, στις 11 Ιουλίου του 2011 ο Μάκης Βορίδης αυτοπροσδιορίζεται ως εθνικιστής.
Στις 11 Νοεμβρίου του 2011 ο Μαυρουδής Βορίδης διορίζεται υπουργός Υποδομών Μεταφορών και Δικτύων.

Πηγές:
Έθνος: 23.10.2006 Συνέντευξη Γ. Καρατζαφέρη στον Χρ. Μαχαίρα

Τετάρτη 2 Νοεμβρίου 2011

Πέφτουν ή τους ρίχνουμε;

15 Ιούνη, για όσους δεν θυμούνται, επάνω στα οδοφράγματα ήρθε η είδηση ότι η κυβέρνηση κλυδωνίζεται. Πέφτουν, εκλογές, συγκυβέρνηση! Πισωγύρισμα τελικά. Μια ψήφος εμπιστοσύνης μάζεψε τους πασοκτζήδες από τους δρόμους!

Σήμερα δεν θα γύριζαν ούτε οι πασοκτζήδες! Γιατί τι να γυρίσουν να κάνουν στην εφεδρεία;

Σήμερα όμως που είμαστε πιο κοντά στο πρώτο βήμα προς τη Νίκη από ποτέ αντί να είμαστε στους δρόμους, ρυθμιστές των καταστάσεων, περιμένουμε τις εξελίξεις από τηλεοράσεως και το ΚΚΕ να πάει στη Βουλή την Παρασκευή με ραντεβού σαν στον οδοντίατρο για να καρπωθεί μηνών αγώνες, χιλιάδες δακρυγόνα και τα σπασμένα μας κεφάλια.

Σήμερα έπρεπε να πλημμυρίζει το Σύνταγμα από κόσμο! Σήμερα! Χωρίς σημαίες! Με ένα μόνο πανό! Στα τσακίδια. Και πάμε για τους επόμενους. Εχει σημασία να φύγουν διωγμένοι! Έχει σημασία να φύγουν με τα γιούχα μας στ’ αυτιά τους. Και γι’αυτούς και για τους επόμενους που θα ρίξουμε. Γιατί έχουμε λίγη δουλίτσα ακόμη!

Γι’ αυτό, καλοί οι αγώνες για τα χαράτσια, καλά τα επιμέρους κινήματα αλλά ο στόχος είναι πιο κεντρικός! ΝΑ ΦΥΓΟΥΝ! και ενώ φτιάχνουν βαλίτσες, εμείς που τους φέραμε μέχρι την πόρτα, μαζευόμαστε στα κουκούλια μας. Κάνουμε cocooning και παραγγέλνουμε πίτσες για να δούμε στην τηλεόραση τι θα πει η Καϊλή. Τι να σου πει η Καϊλή; Το πολύ πολύ ότι έκλεισε ο Χόντος!

Όταν πλησιάζουμε στη Νίκη ξεχνάμε το ρόλο μας; Ότι είμαστε ρυθμιστές! Αντί να συμπεριφερόμαστε ως ενήλικες, ως ρυθμιστές, να διεκδικούμε ακόμη πιο μαχητικά, επανερχόμαστε στο ρόλο του τηλεθεατή! Τι είπαν οι αγορές; Τι είπε ο Σαρκοζί, πώς αντέδρασε η Μέρκελ. Μα τόσον καιρό όλοι αυτοί δεν έλεγαν; Δεν είναι κι αυτά που συμβαίνουν η αναμενόμενη φάση μιας σχεδιασμένης από εμάς πορείας ή κάνω λάθος;

Και τότε γιατί λιώναμε τα παπούτσια μας και όχι μόνο στους δρόμους αυτόν τον καιρό! Για ν’ ανέβει η τηλεθέαση τη μέρα της πτώσης; Της πρώτης πτώσης.

Εχει σημασία να φύγουν διωγμένοι! Έχει σημασία να φύγουν καταποντισμένοι! Με κόσμο στους δρόμους! Με τα γιούχα ν’ αντηχούν στ’ αυτιά τους για χρόνια. Χωρίς μούρη ν’ αντικρύσουν τα παιδιά τους, το γείτονα, το συνεργάτη. Αυτοί που ψήφισαν το Μεσοπρόθεσμο. Αυτό θα είναι μάθημα και για τους επόμενους.

Ολοι στους δρόμους! Ολοι στον αγώνα!